محمدحسین بن اسدالله کرمانی اصفهانی

آخوند ملّا محمدحسین کرمانی(1245ق- 1330ق)، فرزند ملّا اسداللَّه، عالم فاضل، فقیه کامل، از اکابر علماء و مدرسین و مراجع در اصفهان بوده است.

معرفی

وی در کرمان متولّد شده، مقدمات علوم را در آنجا آموخته و جهت تکمیل آن به اصفهان آمد.

از مدرسین مشهور فقه و اصول در اصفهان بوده و جمعی از فضلاء در درس او حاضر می شدند.

علاوه بر آن به قضاوت و رفع خصومات و مرافعات می پرداخت. [و در بین عموم مردم به عدالت و رعایت حق در قضاوت شهرت داشت.]

او در کمال زهد و استغناء می زیست. از آثار او تأسیس و تعمیر دو باب مسجد به نام «نور» و «رضوان» می باشد. اوّلی در چهار راه کرمانی، در خیابان حافظ جنب منزل خود و دوّمی نزدیک دروازه اشرف جنب شترگلو می باشد که هر دو مخروبه بوده و ایشان بانی تعمیرات آن شده است [هزینه مرمّت مسجد رضوان را میرزا ابراهیم ملک التّجار متقبّل شده است.]

اساتيد

وی در خدمت اساتید تحصیل نموده و به اجتهاد رسید و از برخی از اساتید خود به اخذ اجازه روایت و اجتهاد مفتخر شد. برخی از اساتید ایشان به شرح زیر است:

• حاج شیخ محمّد باقر نجفی
• میرزا محمّد باقر چهار سوقی (صاحب روضات)
• ملّا حسینعلی تویسرکانی
• میرزا محمّد حسن نجفی
• سیّد محمّد شهشهانی
• ملّا عبدالجواد حکیم خراسانی
• ملّا حیدر صباغ

آثار

کتب زیر از اوست:

1. «اجزایی در اصول و فقه»

2. «تقریرات فقهی و اصولی اساتید خود»

3. «رساله عملیّه» علاوه بر مقام فقاهت شعر نیز می سروده و «مفتی» تخلص می نموده است. اشعار کتیبه مسجد رضوان از خود اوست.

وفات

وی سرانجام در شب 21 جمادی الاولی سال 1330ق وفات یافته، در مقبره ای مخصوص در مسجد خود (مسجد رضوان) مدفون گردید.

میرزا حسن خان جابری انصاری ضمن مرثیه ای ماده تاریخ وفات او را چنین نوشته است:

«انصاری» گفتا بدیهه تاریخش را

«فردوس مقام زاهد کرمانی است»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.