این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید علی مدرس مطلق»
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''میر سیّد علی مدرس''' فرزند میر سیّد حسن مدرس بزرگ بن میر سیّد علی بن محمّدباقر، عالم فاضل صالح از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان است. | '''میر سیّد علی مدرس''' فرزند میر [[سید حسن مدرس مطلق|سیّد حسن مدرس]] بزرگ بن میر سیّد علی بن محمّدباقر، عالم فاضل صالح از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
وی در سال 1253ق متولّد شده و مقدمات علوم را در اصفهان نزد پدر آموخته و سپس به عتبات عالیات مهاجرت نمود و از درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ زین العابدین مازندرانی و فاضل اردکانی بهره برد و پس از نیل به اجتهاد در سال 1291ق به اصفهان مراجعت نمود و به درس و بحث و اقامه جماعت در مسجد رحیم خان مشغول شد. | وی در سال 1253ق متولّد شده و مقدمات علوم را در اصفهان نزد پدر آموخته و سپس به عتبات عالیات مهاجرت نمود و از درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ زین العابدین مازندرانی و فاضل اردکانی بهره برد و پس از نیل به اجتهاد در سال 1291ق به اصفهان مراجعت نمود و به درس و بحث و اقامه جماعت در مسجد رحیم خان مشغول شد. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، سید مصلح الدین]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، سید مصلح الدین]]، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
[[رده:مجتهدین]] | [[رده:مجتهدین]] | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | [[رده:ائمه جماعت]] | ||
[[رده:مدفونین در مسجد رحیم خان]] | [[رده:مدفونین در مقبره جنب مسجد رحیم خان]] | ||
[[رده:صفحات ابهام زدایی]] | |||
نسخهٔ ۲۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۳۸
میر سیّد علی مدرس فرزند میر سیّد حسن مدرس بزرگ بن میر سیّد علی بن محمّدباقر، عالم فاضل صالح از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان است.
معرفی
وی در سال 1253ق متولّد شده و مقدمات علوم را در اصفهان نزد پدر آموخته و سپس به عتبات عالیات مهاجرت نمود و از درس شیخ مرتضی انصاری، شیخ زین العابدین مازندرانی و فاضل اردکانی بهره برد و پس از نیل به اجتهاد در سال 1291ق به اصفهان مراجعت نمود و به درس و بحث و اقامه جماعت در مسجد رحیم خان مشغول شد.
او به خاطر اوج زهد و تقوا، پرهیز از حرام و موارد شبهه ناک به «سلمان الزمان» معروف و در وَرَع و زهد و اخلاق حسنه در اصفهان ضرب المثل بود.[۱]
آثار
کتاب «مداین الفضایل و المعاجز فی احوال المعصومین علیهم السلام » از تألیفات اوست.[۲]
وفات
وی در سال 1319ق وفات یافته و در بقعه خانوادگی خاندان مدرس در مسجد رحیم خان (جنب مزار پدر) مدفون شد. [۳]
پانویس
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.