غلامرضا فیروزیان

غلامرضا فیروزیان (1298 - 1396 ش)،عالم و روحانی و مبلغ فعال در اصفهان بود. وی از همراهان نواب صفوی، سفیر آیت الله بروجردی و آیت الله کاشانی به کرمان و کردستان، و چهره ماندگار تبلیغی اصفهان بود. وی خدمات اجتماعی زیادی در ‌ مرحوم کشور داشت.

شعر

تخلص وی در شعر فیروزیان بود. در روزنامه کیهان شخصی این دو بیت شعر را مطرح کرده و گفته بود همه هستی خود را به کسی می دهم که مانند آنرا بگوید.

اشعار این بود:

نسیم تا سر زلف نگار می شکند		ز قلب عاشق بیدل قرار می شکند
صفای گلشن و صحرا و سو سنستان را		شمیم پیرهن گلعذار می شکند

آقای فیروزیان اشعار خود را در مقابل آنها در وصف حضرت زهرا (ع) سرودند که به ابیات آخری آن بسنده می کنیم:

جلای گوهر اشک دو دیده زهراء (ع)		ببین فروغ در شاهوار می شکند
گرفت سینه شیر خدا که مرگ بتول		مصیبتی است که صبر و قرار می شکند
نماند قدرت (فیروزیان) به شرح غمی		که ذوق می برد و ابتکار می شکند

منبع

برگرفته از شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.