این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین غروی اصفهانی»
(درج عکس) |
جز (جایگزینی متن - 'کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان' به 'شعرای حوزه علمیه اصفهان') |
||
| سطر ۸۵: | سطر ۸۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
برگرفته از | برگرفته از شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱. | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین[[اعلام اصفهان|، اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین[[اعلام اصفهان|، اعلام اصفهان]]، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386. | ||
نسخهٔ ۲۱ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۰۲
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
محمدحسین غروی معروف به کمپانی، (1296ق-1361ق) مجتهد بزرگ، مدرس شایسته، فیلسوف ارزشمند، حکیم مدقّق و ادیب شاعر، قرن چهاردهم هجری در اصفهان بود.
زندگی نامه
حاج شیخ محمّد حسین غروی اصفهانی فرزندحاج محمّد حسن معین التجار اصفهانی فقیه محقق، جدّش حاج محمّد اسماعیل، از نخجوان به اصفهان هجرت نمود و پدرش معین التّجار برای تجارت به عتبات عالیات آمد. صاحب عنوان در دوم محرّم الحرام سال 1296ق در نجف اشرف متولّد شده و همراه پدر به کاظمین رفت. در 20سالگی به نجف اشرف بازگشته و نزد شیخ حسن تویسرکانی و سپس نزد آخوند خراسانی به تلمذ پرداخته و تا آخر عمر در خدمت او حاضر بود. همچنین از آقا سیّد محمّد فشارکی و آقارضا همدانی کسب فیض کرد. در علوم عقلی شاگرد میرزا محمّد باقر اصطهبانانی بود.
وی پس از وفات آخوند خراسانی حوزه درس و بحث تشکیل داده و از نظر جامعیت و احاطه بر معقول و منقول و تسلط بر ادبیات و عرفان شهرتی یافته و در فقه و اصول و تفسیر و ادب و حکمت تدریس می نموده و [علّامه سیّد محمّد حسین طباطبائی صاحب «المیزان» از شاگردان او در معقول بود]. در ملکات نفسانی و اخلاق روحانی ممتاز بوده است.او به عرفان گرایش داشته و اهل تهجّد و عبادت و تزکیه نفس بوده و در مسائل عرفانی با عالم ربانی میرزا جواد آقا ملکی تبریزی مکاتبه داشته است.
وی در شعر و فنون بلاغت و فصاحت دستی توانا داشته و به عربی و فارسی شعر می سروده و «مفتقر» تخلّص می نموده و دیوان اشعار فارسی او به طبع رسیده است.
ابیات زیر از اوست:
| رفرف سوار راه عشق زیبا نگار شاه عشق | شاه فلک خرگاه عشق سلطان اقلیم همه | |
| عقل العقول الواسعة شمس الشموس الطالعه | بدرالبدور اللامعه کشاف استار الغمم | |
| دیباچه ایجاد او سرحلقه ارشاد او | میزان عدل و داد او حرف نخست اول رقم |
| شعله روی تو در خرمن گل آتش زد | حاصل عمر اگر شد همه بر باد خوش است | |
| خوی دیو از دل دیوانه خود بیرون کن | گر تو را آمدن روی پریزاد خوش است | |
| بیمی از سیل فنا نیست ز بد عاقبتی | ور نه این طرح دلاویز ز بنیاد خوش است |
آثار
کتب زیر از تألیفات اوست:
1. «الاجاره»
2. «الاجتهاد والتّقلید»
3. «اصول الفقه»
4. «الانوار القدسیّه»
5. «ارجوزه در صوم»
6. «ارجوزه در اعتکاف»
7. «اربع قواعد فقهیّه»
8. «تحفه الحکم» منظومه ای در فلسفه عالیه، یکی از مهم ترین تألیفات او
9. «تعلیقه بر رساله القطع» شیخ انصاری
10. «حاشیه بر مکاسب» شیخ انصاری
11. «الحقیقه الشّرعیّه»
12. «دیوان شعر فارسی»
13. «دیوان اشعار عربی»
14. «رساله در عدالت»
15. «رساله در مشتق» (دو رساله)
16. «رساله در طلب و اراده»
17. «رساله در صحیح و اعم»
18. «رساله در شرط متأخر»
19. «رساله در اشتراک الفاظ»
20. «رساله در تقسیم وضع به شخصی و نوعی»
21. «رساله در علائم حقیقت و مجاز»
22. «رساله در موضوع علم»
23. «رساله در معاد»
24. «رساله در نماز جماعت»
25. «رساله در نماز مسافر»
26. «رساله در طهارت»
27. «نهایه الدّرایه» در شرح بر کفایه
28. «وسیله» که رساله عملیّه ایشان است.[۱]
وفات
سرانجام در شب 5 ذی حجه الحرام 1361ق در نجف اشرف وفات یافته و در اطاق جنب مناره ایوان طلای حرم حضرت علی علیه السلام مدفون گردیده است.[۲]
پانویس
- ↑ دیوان حاج شیخ محمّد حسین غروی اصفهانی معروف به کمپائی: مقدمه؛ یادنامه مفسر کبیر استاد علّامه سیّد محمّد حسین طباطبائی، صص 103-100؛ ریحانه الادب، ج5، صص 93-90؛ نقباء البشر، ج2، صص 562-560؛ تحریر ثانی تاریخ عرفاء و حکماء متأخر، صص 302 .301؛ تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 163-160؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 540 و 541؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ج1، صص 213-211؛ تاریخ اصفهان(جابری)، صص 334 و 337 و 405؛ مکارم الآثار، ج3، ص1010؛ معارف الرّجال، ج2، ص263؛ الذریعه: مجلدات مختلف؛ جلّدات مختلف؛ الاجازه الکبیره للسید المرعشی النجفی، صص 176 و 177.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص657-658.
منابع
برگرفته از شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.