این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سليمان بن احمد طبرانی»
Kh1.mirzaei (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان') |
||
| سطر ۵۲: | سطر ۵۲: | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
نسخهٔ ۳ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۹:۲۷
حافظ ابوالقاسم سلیمان بن احمد بن ایّوب بن مطیر لخمی طبرانی، از مشاهیر محدّثین و حُفّاظ عامّه در قرن سوم و چهارم هجری است.[۱]
زندگينامه
در سال 260ق در عکّا متولّد گردید و جهت کسب علم و حدیث به شهرهای حجاز و مصر و عراق و فارس و اصفهان و جزائر مسافرت نمود. در سال 290ق به اصفهان وارد گردید و بعدا به شهرهای دیگر رفته و از سال 300ق مجدّدا به اصفهان آمده و مدّت شصت سال در این شهر به نقل حدیث پرداخته، تعداد مشایخ او را قریب یک هزار نفر می نویسند. او را مسند دنیا لقب داده اند. و خود از زمره حُفّاظ و علماء اهل سنّت بوده و نسبت به شیعه به نظر احترام می نگریسته است.
برخی از محدّثین که طبرانی از آنها روایت نموده عبارتند از: «ابن عقده احمد بن محمّد»، «احمد بن یحیی حلوانی»، «محمّد بن عبداللّه بن بجیر»، «محمّد بن علی بن اسحاق»، «محمّد بن علی بن الولید»، «یحیی بن عثمان با صالح» و غیره.
از جمله کسانی که از وی اخذ حدیث کرده اند: «حافظ ابونعیم اصفهانی»، «ابوخلیفه جمحی»، «عبداللّه بن احمد» و جماعتی دیگر می باشند.
تألیفات
کتاب‌های زیر از تألیفات اوست:
1. «کتاب الاوائل»
2. «تفسیر قرآن»
3. «حدیث الشّامیین»
4. «کتاب الدّعوات»
5. «دلائل النّبوه»
6. «کتاب الرّمی»
7. «کتاب السّله»
8. «الطوالات فی الحدیث»
9. «عشره النّساء»
10. «مسند ابوسفیان»
11. «مسند شیعه»
12. «معجم اوسط» شامل پنجاه و دو هزار حدیث
13. «معجم صغیر» در اسامی مشایخ خود
14. «معجم کبیر» در ذکر اسامی صحابه
15. «کتاب المکارم فی ذکر الاجواد»
16. «کتاب المناسک»
17. «کتاب النوادر»
وفات
طبرانی در 28 ذیقعده 360ق در سن یکصد سالگی در اصفهان وفات یافته، «حافظ ابونعیم اصفهانی» بر وی نماز گزارده و سپس جنب مزار «حممه بن ابی حممه» (از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله ) در باب تیره اصفهان مدفون شد.
در محلّه طوقچی مجاور مقبره «صاحب بن عَبّاد» مقبره قدیمی با گنبد خِشتی بود که اخیرا آنرا خراب کرده و حسینیّه بنا کردند. معروف بین عوام آن بود که نام مدفون در بقعه « تبردار» است و ظاهرا « تبردار» تصحیف شده «طبرانی» است.[۲]
پانويس
- ↑ اعلام اصفهان ، ج3، ص328-327
- ↑ ذکر اخبار اصفهان، ج1، ص335؛ راهنمای دانشوران، ج2، ص100؛ وفیات الاعیان، ج1، ص215؛ هدایه العارفین، ج1، ص396؛ الکتی و الالقاب، ج2، صص 443 و 444؛ روضات الجنات، ج4، ص79؛ هدایه الاحباب، ص213؛ کشف الظّنون، ج2، ص1737؛ الاعلام، ج3، ص181؛ اللّباب، ج2، ص273؛ غایه النّهایه، ج1، ص311؛ طبقات المفسرین، ج1، صص 198-200؛ ریحانه الادب، ج4، ص31؛ معجم المؤلفین، ج4، ص253؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «طبرانی»، ص132؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص746؛ مزارات اصفهان، صص 175 و 176
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.