این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «داراب کیخسرو بن امیر‌‌قلی بینا‌ی کیانی اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجادصفحه)
 
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به 'اعلام اصفهان')
سطر ۲۱: سطر ۲۱:
<references />
<references />
==منبع==
==منبع==
بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
بر گرفته از [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ ‏۲ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۷

داراب کیخسرو کیانی معروف به «حاج آقا» و متخلص به بینا، فرزند امیرقلی از شعرای معاصر اصفهان در سال 1280ش در محله مستهلک اصفهان متولد شد.

زندگینامه

او پس از تحصیل در مکتب خانه به کار پرداخت و سالها به کشاورزی و باغداری مشغول بود. او نوجوانی به سرودن شعر پرداخت. مضمون اغلب اشعار او انتقاد از اوضاع جامعه زمان خود است. او مردی متدیّن و علاقمند به قرآن مجید بوده و برای تعلیم آن به دیگران اهتمام داشته است. وی در انجمن های ادبی از جمله انجمن شیدا شرکت می نموده است.[۱] دیوان اشعار او هنوز به چاپ نرسیده و نزد فرزندش موجود است.

از اشعار اوست:

علم و عمل هم عنان دین مبین است دین و دیانت کلام پاک متین است
دین ادب است و بَرَش حیا و مروّت هر که ادب دارد او مروّج دین است
دین نه به عمامه و لباس بلند است حجب و تکبّر بر این لباس قرین است
گفت پیمبر ادب به خلق بیاموز باادب اندر جهان ز اهل یقین است[۲]

وفات

وی سرانجام در 15 ذیحجه 1384ق (مطابق با 29 فروردین 1344ش از دنیا رفت و در شمال مصلای تخت فولاد نزدیک تکیه سادات بهشتی واقع در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.[۳][۴]

پانویس

  1. تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 97 و 98.
  2. مصاحبه با آقای رضا کیخسرو کیانی (فرزند مرحوم بینا) و محمّد کیخسرو کیانی (داماد آن مرحوم) در اسفندماه 1386 توسط غلامرضا نصرالهی.
  3. سیری در تاریخ اصفهان، ص136.
  4. مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، صص886-887.

منبع

بر گرفته از مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.