ابن مندویه احمد بن عبدالرحمان اصفهانی

ابوعلی احمد بن عبدالرّحمان بن مندویه اصفهانی، طبیب، ادیب و شاعر است.

در سال 338ق متولّد شد، و به تحصیل پرداخت تا این که در ردیف اطبّاء درجه اوّل عهد خود محسوب شده، و از طرف عضدالدّوله دیلمی به بغداد دعوت شد.

معرفی

وی ازجمله 24 نفر طبیبی است که در بیمارستان عضدی بغداد مشغول به خدمت گردیده، و مستمری دریافت داشته است.

آثار

قریب به پنجاه جلد کتاب و رساله در علوم پزشکی تألیف نموده که از آن جمله است:

1. اطعمه و اشربه

2. تدارک انواع الخطاء فی تدبیر الطبّی

3. الجامع الصّغیر

4. الجامع الکبیر

5. رساله در تدبیر جسد

6. رساله در نفس و روح

7. الطّبیخ

8. کافی یا کافیه در طب

9. المدخل

10. المغیث

11. نقض الجاحظ

12. نهایه الاختصار.

رساله شماره 2 و شماره 5 ضمن مجموعه شماره 2114 در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.

وفات

وفات وی در سال 372ق واقع شده است.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.