این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید عبدالله حالی اصفهانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
A.mozafari (بحث | مشارکتها) |
(ایجاد لینک) |
||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
<br /> | <br /> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی به سنّ کهولت در سال 1126ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد نزدیک مسجد مصلی مدفون شده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 789 و 797؛ تذکرة المعاصرین حزین، ص190؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص487؛ صحف ابراهیم، ص112؛ تذکره ریاض الشعراء، ج1، ص671.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 360.</ref> | وی به سنّ کهولت در سال 1126ق در اصفهان وفات یافته و در [[تخت فولاد]] نزدیک مسجد [[تکیه مصلی|مصلی]] مدفون شده است.<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 789 و 797؛ تذکرة المعاصرین حزین، ص190؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص487؛ صحف ابراهیم، ص112؛ تذکره ریاض الشعراء، ج1، ص671.</ref> <ref>مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 360.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
| سطر ۲۰: | سطر ۲۰: | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
[[رده: شهریور ماه 1401]] | [[رده: شهریور ماه 1401]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
نسخهٔ ۱۸ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۰۲
سیّد عبدالله حائری اصفهانی متخلّص به «حالی (حسابی) » فرزند سیّد یحیی، از شعراء و فضلای قرن دوازدهم هجری است.
وی از سادات حائری و صاحب فضایل و کمالات باطنی و ظاهری بوده، خط نسخ را نیکو می نوشته و شعر خوب می گفته است.
دیوانش قریب پنج هزار بیت بوده است. این بیت از اوست:
| زبان خموش و بردن رازم از دل افتاده است | ز شمع کشته ام آتش به محفل افتاده است |
وفات
وی به سنّ کهولت در سال 1126ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد نزدیک مسجد مصلی مدفون شده است.[۱] [۲]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.