این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «روز بهان صبری اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۸: سطر ۱۸:
{{ب|یا رب دل شکسته من از کجا شنید| بوی محبّتی که در آب و گل تو نیست|}}
{{ب|یا رب دل شکسته من از کجا شنید| بوی محبّتی که در آب و گل تو نیست|}}
{{ب|این بس جزای کشتن «صبری» که روز حشر |حسرت نمی کشد که چو او بسمل تو نیست|}}
{{ب|این بس جزای کشتن «صبری» که روز حشر |حسرت نمی کشد که چو او بسمل تو نیست|}}
{<ref>خلاصه الاشعار (بخش اصفهان»، صص 187-192؛ تذکره آتشکده: بخش سوم از نیمه نخست، صص 954-956؛ محافل المؤمنین، ص181؛ خلد برین، ص481؛ تذکره غنی، ص79؛ تذکره حسینی، ص186؛ تذکره روز روشن، ص471؛ تاریخ نظم و نثر، ص460؛ الذریعه، ج9، ص593؛ ریحانه الادب، ج3، ص414؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «صبری»، ص134؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص209؛ تذکره شمع انجمن، ص407.</ref>{پایان شعر}}
<ref>خلاصه الاشعار (بخش اصفهان»، صص 187-192؛ تذکره آتشکده: بخش سوم از نیمه نخست، صص 954-956؛ محافل المؤمنین، ص181؛ خلد برین، ص481؛ تذکره غنی، ص79؛ تذکره حسینی، ص186؛ تذکره روز روشن، ص471؛ تاریخ نظم و نثر، ص460؛ الذریعه، ج9، ص593؛ ریحانه الادب، ج3، ص414؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «صبری»، ص134؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص209؛ تذکره شمع انجمن، ص407.</ref>
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== پانویس ==
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۲۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۱۸


مولانا روزبهان اصفهانی متخلّص به « صبری» و معروف به «میر صبری» از شعراء و ادبای مشهور قرن دهم هجری است.

معرفی

روز بهاناصفهانیاهل اصفهان است و نسبش به قاضی روزبهان می رسد. ابتدا «فارس» تخلّص می کرد و کمی بعد آنرا به «صبری» تغییر داد.

در فنون و شعر و ادب استاد بود و انواع شعر خصوصا غزل را نیکو می سرود. در علوم دینی نیز تحصیلاتی کرده بود و در علم ادوار و موسیقی و نرد و شطرنج ماهر بود.

او از اصفهان به قزوین (پایتخت دولت صفویه در زمان شاه طهماسب) رفته و به ملاقات و معاشرت و مصاحبت با علماء، شعراء و فضلاء می پرداخت. در سال 977ق به اصفهان مراجعت کرد.

سال وفات او معلوم نیست. ظاهرا قبل از سال 1000ق از دنیا رفته است.[۱]

اشعار زیراز اوست:

[۲]

رحمت بر آن کسی که دلش مایل تو نیستپروانه وار سوخته محفل تو نیست
اظهار دوستیّ زبانی کجا شده استای سنگدل مترس کسی در دل تو نیس
یا رب دل شکسته من از کجا شنید بوی محبّتی که در آب و گل تو نیست
این بس جزای کشتن «صبری» که روز حشر حسرت نمی کشد که چو او بسمل تو نیست

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج3،صص208و209.
  2. خلاصه الاشعار (بخش اصفهان»، صص 187-192؛ تذکره آتشکده: بخش سوم از نیمه نخست، صص 954-956؛ محافل المؤمنین، ص181؛ خلد برین، ص481؛ تذکره غنی، ص79؛ تذکره حسینی، ص186؛ تذکره روز روشن، ص471؛ تاریخ نظم و نثر، ص460؛ الذریعه، ج9، ص593؛ ریحانه الادب، ج3، ص414؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «صبری»، ص134؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص209؛ تذکره شمع انجمن، ص407.

منبع

برگرفته از:مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی شهرداری اصفهان، 1386.