این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالباقی تبریزی»
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
در تبریز متولّد شده و نزد ملاّعلی لنگ به مشق خط پرداخت. سپس به درس ملاّ میرزاجان راه یافته و چندی بعد به هند رفت عاقبت در بغداد رحل اقامت افکنده و در خانقاه مولوی ها با دده مصطفی مربوط شد ولی عاقبت به اجبار به دستور شاه عباس به اصفهان آورده شد.] او خطوط ثلث و نسخ را عالی می نوشته و برخی از کتیبه های مسجد شاه | در تبریز متولّد شده و نزد ملاّعلی لنگ به مشق خط پرداخت. سپس به درس ملاّ میرزاجان راه یافته و چندی بعد به هند رفت عاقبت در بغداد رحل اقامت افکنده و در خانقاه مولوی ها با دده مصطفی مربوط شد ولی عاقبت به اجبار به دستور شاه عباس به اصفهان آورده شد.] او خطوط ثلث و نسخ را عالی می نوشته و برخی از کتیبه های مسجد شاه (مسجد امام فعلی) اصفهان به خط زیبای اوست. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۰
عبدالباقی تبریزی معروف به «دانشمند» و «صوفی» فرزند بیرام خان، از مشاهیر خوشنویسان و از عرفاء و شعرای قرن یازدهم هجری است.
زندگی‌نامه
در تبریز متولّد شده و نزد ملاّعلی لنگ به مشق خط پرداخت. سپس به درس ملاّ میرزاجان راه یافته و چندی بعد به هند رفت عاقبت در بغداد رحل اقامت افکنده و در خانقاه مولوی ها با دده مصطفی مربوط شد ولی عاقبت به اجبار به دستور شاه عباس به اصفهان آورده شد.] او خطوط ثلث و نسخ را عالی می نوشته و برخی از کتیبه های مسجد شاه (مسجد امام فعلی) اصفهان به خط زیبای اوست.
آثار
[همچنین کتاب های زیر را کتابت کرده است:
1. «صد کلمه امیرالمؤمنین» (صد کلمه جاحظ) به خط ثلث موجود به شماره 1729 در کتابخانه آستان قدس رضوی 2. «مرقع» (قصیده بُرده) که در 1036ق کتابت شده و در کتابخانه مجلس شورای اسلامی وجود دارد.3. «رقعه ای» به خط ثلث و نسخ خوش، موجود در کتابخانه آستان قدس رضوی]
او شعر می سروده و «باقی» تخلّص داشته است. [این کتاب ها و آثار از اوست:
1. «دیوان اشعار» 2. «منهاج الولایه» در شرح نهج البلاغه که به وسیله آقای حبیب اللّه عظیمی تصحیح شده و در 2 جلد به چاپ رسیده است.3. نامه ای عرفانی به میرزا ابراهیم همدانی که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.4. «تفسیر قرآن کریم» به روش عرفانی5. «شرح صحیفه سجادیه»
از اوست:
محنت کش روزگار خویشتنم چه کنم؟ درمانده اضطراب خویشتنم چه کنم؟
دور است ز جبر، اختیارم امّا مجبور به اختیار خویشتنم چه کنم؟[۱][۲]
وفات
وفات او در سال 1039ق روی داده است.
پانویس
- ↑ تذکره عرفات العاشقین، ج4، صص 2560 و 2561؛ تذکره نصرآبادی، ج1، ص296؛ ریحانه الادب، ج2، ص211؛ دانشمندان آذربایجان، صص 144-146؛ وقایع السنین و الاعوام، صص 506 و 507؛ کارنامه بزرگان ایران، ص204؛ فهرست مرعشی، ج31، ص719؛ الرّوضه النضره، ص312؛ پیدایش خط و خطاطان، صص 187 و 188؛ خوشنویسی در کتیبه های اصفهان، صص 47-50؛ تاریخ اصفهان (هنرمندان) ، صص 91-93؛ الذریعه، ج9، ص123؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، صص 388-391؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص757؛ منهاج الولایه: مقدمه.
- ↑ مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، ج4، ص98
منبع
برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.