این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «کمال الدین حسین فسوی شیرازی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
سطر ۱: سطر ۱:
'''میرزا کمال الدين حسين فسائی''' شیرازی فرزند محمد حسین از شعرای ادیب می باشد.
'''میرزا کمال الدين حسين فسائی''' شیرازی فرزند محمد حسین از شعرای ادیب می باشد.
==معرفی==
==معرفی==
ایشان  از شیراز به اصفهان آمده به تدریس مشغول شد.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص417 ؛ اعلام اصفهان،ج2 ،ص 806</ref> در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم دو نفر دانشمند به نام «'''کمال الدین'''» در اصفهان سکونت داشته اند:
او از شیراز به اصفهان آمده و به تدریس مشغول شد.<ref>بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص417 ؛ اعلام اصفهان،ج2 ،ص 806</ref> در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم دو نفر دانشمند به نام «'''کمال الدین'''» در اصفهان سکونت داشته اند:


1. '''کمال الدین حسین فسوی شیرازی'''  
1. '''کمال الدین حسین فسوی شیرازی'''  
سطر ۲۰: سطر ۲۰:
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منبع==
 
برگرفته از [[کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]] (از صدر اسلام تا کنون)، محمد علی بهشتی نژاد، اصفهان، پویان مهر، 1391.
[[رده:کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]

نسخهٔ ‏۱ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۲۰

میرزا کمال الدين حسين فسائی شیرازی فرزند محمد حسین از شعرای ادیب می باشد.

معرفی

او از شیراز به اصفهان آمده و به تدریس مشغول شد.[۱] در اواخر قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم دو نفر دانشمند به نام «کمال الدین» در اصفهان سکونت داشته اند:

1. کمال الدین حسین فسوی شیرازی

2. ابن معین الدین محمّد فسایی شیرازی معروف به میرزا کمالا.

حزین در تاریخ خود (: 168) و تذکره خویش (: 123) نامی از او برده و گوید:

من در خدمت او تحصیل نمودم، او در هنگام محاصره اصفهان به سال 1134 در سنّ کهولت وفات یافت، و کتب زیر از تألیفاتش می باشد:

1- حاشیه بر معالم اصول 2- رساله در حلّ شبهات کاتبی قزوینی 3- شواهد مطوّل؛ و غیره.

از افاضل شاگردان علاّمی مسیح الانام فسایی بود. کاشف معضلات اوایل، و حلاّل غوامض مسائل بود. در علوم منقوله تتبعّ کامل، و در معقولات قسطی وافر حاصل نمود. (محلّ دفن او معلوم نیست)

از اشعاراوست:

بکُش بسوز که عاشق شدن جزاش این است کسی که دل به تو ظاهر دهد سزاش این است

پانویس

  1. بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص417 ؛ اعلام اصفهان،ج2 ،ص 806