این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
علی انصاری اصفهانی( امین الوزاره)
حاج میرزا علی انصاری ملقّب به «امین الوزاره» فرزند محمود مشهور به میرزا آقاسی اصفهانی، فاضل و ادیب شاعر است.
معرفی
از دانشوران قرن سیزدهم هجری در 22 شوال 1248ق در اصفهان متولّد شده و با دوست شفیق و یار و رفیق خود میرزا ابوالحسن جلوه در خدمت میرزا حسن نوری حاضر شد و همچنین از شاگردان ملاّ عبدالجواد مدرس خراسانی است.
پس از آن به شیراز رفته و نزد ظل السّلطان (فرزند ناصرالدّین شاه) به خدمات دیوانی مشغول شد ولی پس از عزل ظل السّلطان از حکومت فارس، به همراه او به اصفهان آمد و به امور دیوانی پرداخت.
او مردی نیکخواه و بخشنده بود و برای رفع گرفتاری مردم و کمک به نیازمندان کوشش بسیار می نمود. فرزندش میرزا حسن خان جابری انصاری از ادباء و مورّخین معروف اصفهان است.
این شعر از اوست:
| تا خاک رهگذار تو باشد نشست ما | برتر ز نُه رواق بود جای پست ما | |
| ما پا نهاده ایم به دوش جناب عشق | دست کسی کجا برسد فوق دست ما | |
| در جام می چو باده وحدت فکنده اند | زین مِی رواست، ساقی اگر هست مست ما | |
| ما با فنا خوشیم و چو عود اندر آتشیم | در نیستی نمود کند بود و هست ما | |
| گفتیم صد هزار بلی در ملا و باز | هر دم صلا زنند به هستِ الست ما |
وفات
وی در 13 محرّم سال 1305ق بر اثر بیماری ایلاوس (=قولنج روده ای) وفات یافت.
میرزا محمّدحسن عنقا این مصرع را مادّه تاریخ فوت او یافته است:
| «شده جنّت مقامی انصاری» | ... |
و شوریده شیرازی هم گفته است:
| یازده تن به علی یار شدند و گفتند | «سوی انصار علی شد علی انصاری» |
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.