مدرسه علمیه سلیمانیه

مدرسه ای است که در گوشه جنوب غربی مسجد شاه ( مسجد إمام فعلی ) واقع شده ، و به وسیله دو مدخل بزرگ به صحن مسجد ، متّصل می گردد.

این مدرسه حجره ندارد و فقط ایوان هائی در أطراف آن قرار گرفته است و تزیینات مدرسه ، از سنگ های مرمر در پائین دیوارها، و کاشی های خشت هفت رنگ ، در بقیّه نماهای مدرسه تشکیل می گردد .

سنگ شاخص معروف مسجد شاه ، که معروف است با محاسبه نابغه دهر و اعجوبه روزگار ، شیخ بهاء الدّین محمّد ، معروف به شیخ بهائی ، متوفّای ۱۰۳۰ یا ۱۰۳۱ تهیّه شده ، در مدرسه سلیمانیّه ، در قسمت پائین یکی از جرزهای ضلع شمالی صحن این مدرسه ، تعبیه شده است .

تأسیس مدرسه

تأسیس این مدرسه ، مطابق کتیبه سر دَرِ مدرسه ، به سمت کوچه پشت مسجد ، در اوائل سلطنت شاه سلیمان صفوی به پایان رسیده ، و مورّخ به سال ۱۰۷۸ هجری قمری است ، و در قسمتی از آن کتیبه چنین خوانده می شود :

جامِعِ کَبیرِ الأعظَم الشّاهی العَبّاسیَّ الصَّفَوِیَّ ، فی زَمَنِ دَولهِ السُّلطانِ وَ الخاقانِ الأکرَمِ مالِکِ رِقابِ الاُمَمِ ، مَولی مُلُوکِ العَرَبِ وَ العُجمِ ، مُرَوَّجِ مَذهَبِ الأئِمَّهِ المَعصُومینَ علیهم السلام ، السُّلطانِ بنِ السُّلطانِ ، أبُو المُظَفَّرِ ، شاه سُلَیمان المُوسَوِیَّ الصَّفَوِیَّ الحُسَینیّ ، بَهادُر خان ... ، فی ثَمان وَسَبعینَ وَ ألفٍ ، کَتَبَهُ مُحَمَّد رِضَا الإمامی.

شاید دلیل این که این بناء را مدرسه می نامند ( با اینکه حجره و محلّ سکونت و فعالیّت علمی ندارد ) این باشد که، در خود مسجد و نیز مدرسه ناصریّه (در ضلع جنوب شرقی مسجد ) حجره هایی وجود دارد، و درس های متعددی در مسجد و مدرسه گفته می شده ، و احتمالاً در ایوان های أطراف مدرسه سلیمانیّه ، جلسه درس و بحث علمی تشکیل می شده ، و به همین جهت ، نام مدرسه ، بر این بنای تاریخی ، نهاده شده است .