این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید شهاب‌الدین بن صدرالدین بهشتی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
سید شهاب‌الدین بهشتی (۱۳۱۴ق-۱۳۵۱ش) از علمای فاضل اصفهان در قرن چهاردهم هجری در اصفهان بود.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال 1314 ق در اصفهان تولد يافت.
خاندان
سید شهاب‌الدین فرزند آقا سید صدر الدین فرزند آقا سید مهدی فرزند میر محمد صادق از علما و روحانیون بود. پدرش، سید صدرالدین از علمای اواخر دوره قاجاریه بوده است.
اساتید
او پس از فراگیری مقدمات علوم، با بهره گیری از محضر بزرگانی همچون آيت الله شیخ محمد تقی نجفی و حاج آخوند زفره ای به مقامات بالای علمی دست يافت.[۱]
سیره اخلاقی
از خصوصیات اخلاقی وی حاضرجوابی، شوخ طبعی و در عین حال زیرکی بود و در برخورد با دیگران اخلاقی نیکو داشت. سید شهاب الدین زهد و تقوای بسیار داشت و شخصیتی ممتاز و بی نظیر بود. وی مدتی را برای تبلیغ و اقامه جماعت به قهدریجان می رفت و در مسجد لنبان هم اقامه جماعت می نمود.[۲]
وفات
وی در اول آذر ۱۳۵۱ش در اصفهان وفات یافت و در قبرستان پشت مصلی به خاک سپرده شد.[۳]
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.