محمدحسین حکیم صفا فریدنی اصفهانی

محمد حسین معروف به حکیم صفای فریدنی اصفهانی(1269ق-1322ق)، متخلص به صفا بوده است.

معرفی

وی متولد ۱۲۶۹ ق در اصفهان بوده و نسبت به علوم ادبی و فلسفه و کلام آگاهی داشته، نقل شده در کنار مناره مسجد گوهر شاد و مقابل حرم مطهر می ایستاده و اشعار خود را با کمال خضوع می خوانده و باز می‌گشت. ، دیوانش به نام برگی از دیوان صفای سپاهانی چاپ شده است.

از اشعار اوست :

دل بردی از من بيغما ای ترک غارتگر من		دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بـر سـر مـن
عشق تو در دل نهان شد دل زار و تـن ناتوان شد		رفتی چو تیر و کمـان شـد از بـار غـم پیكـر مـن
می سوزم از اشتیاقت در آتشم از فراقت		كانون من سینه من سودای من آذر من
اول دلم را صفا داد، آئینه ام را جلا داد		آخر به باد فنا داد عشق تو خاکستر من

وفات

متاسفانه این شاعر بزرگ در اواخر عمر به علت استفاده از مواد افیونی حافظه و انظباط خود را از دست داده و رنجور شد و در سال وبائی ۱۳۲۲ ق از دنیا رفته او در مدرسه ملا تاج مشهد دفن گردید.

منبع

• بهشتی نژاد، محمد علی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان: پویان مهر، ۱۳۹۱.