سید سلیمان ابطحی سدهی

سید سلیمان ابطحی

حاج سید سلیمان ابطحی، از وعّاظ و ذاکرین حضرت اباعبداللّه الحسین (ع). وی در خمینی شهر اصفهان متولّد شد.         

زندگینامه

سید سلیمان پس از تحصیل در نزد علمای عصر خود به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت. او در مسجد حناساب ها اقامه جماعت می‌کرد و زندگی زاهدانه خود را از طریق منبر و نماز و روزه استیجاری می گذراند.

منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.

حجه الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی (فرزند آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب ایشان را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که ایشان از دنیا رفته است سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا سلام اللّه علیها رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند:

حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم.

خاندان

او از سادات حسینی بود و نسبش به سید محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق (ع) می رسید.

از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر به نام های:

• سیّد مرتضی؛
• سیّد ضیأالدین؛
• سیّد عطأ اللّه؛
• و سیّد نورالدین

باقی ماند.

وفات

مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی ((ع) )سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن تکیه سیّد العراقین در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

منبع

•   قاسمی ،رحیم ،شرح مجموع گل، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.