عبداللّه بن فتاح قمشه ای

عبداللّه بن فتاح قمشه ای از علمای قمشه(شهرضای کنونی) در زمان قاجار بوده است. فرزند وی حکیم ملا مصطفی قمشه ای(1215ق) معروف به «مصطفی العلماء» و «مصطفی الحکماء» از اساتید معروف فلسفه و علوم عقلی در حوزه علمیه اصفهان بوده است.

معرفی

عبداللّه بن فتاح قمشه ای از اعقاب ملّا شمس الدین بحرانی مشهور به ملّا شمسی است که از علماء بوده است. ملّا شمسی به جهت تحصیل معاش تجارت هم می نموده و به همین قصد از بحرین به ایران مسافرت می نموده و مدّتی در قمشه مقیم بوده و آن جا وفات نموده و در امامزاده شاه سیّد علی اکبر مدفون گردیده است.

اعقاب او در قمشه ساکن بوده و نوابغ و بزرگانی از آنان ظهور نموده اند، از جمله:

عالم ربّانی و فقیه صمدانی آیه اللّه آخوند ملّا محمّد حسین قمشه ای از علمای بزرگ نجف اشرف و شاگردان میرزای شیرازی، میرزا حبیب اللّه رشتی و سیّد حسین کوهکمره ای و صاحب دو مجموعه عظیم فقهی و اصولی: "ادلّه الرشاد" در شرح "نجاه العباد" در 18 جلد و "عدّه الطریق" در اصول فقه در 14 جلد. از آثار خالده او تصحیح دوره "وسائل الشیعه" و دوره "جواهر الکلام" و دوره "الوافی" و دوره "مستند الشیعه" و دوره "بحار الانوار" از روی خطوط مؤلّفین آن ها می باشد.

وی در محرم الحرام 1336ق در نجف اشرف وفات نموده است.

مرحوم معلّم حبیب آبادی می نویسد:

حاجی عبداللّه بن آقا فتّاح در رجب سنه 1181 وفات کرده و در تخت پولاد در طرف پائین پای قبر حاج محمّد حسن کرباسی، قدری مایل به قبله، به فاصله یکی دو قبر دیگر بر تختی آجری دفن شده، و بر سنگ لوحی که بر قبر او افتاده تاریخ وفاتش به طور مرقوم نوشته و او را به القاب عالیه علمی ستوده اند. متأسفانه مزار وی اکنون از بین رفته است.