محمدمهدی بن محمدابراهیم کلباسی

شیخ محمدمهدی کلباسی فرزند ارشد حاج محمد ابراهیم کلباسی، از علمای مجاهد ایران در قرن سیزدهم هجری بود.

معرفی

اعظم اولاد حاجی که بعد از حاجی، بلکه در زمان او از رؤسای علمای اصفهان و مرجع در فتوی و احکام بوده و صداقت های غریبه از او نقل می شود، مانند خود حاجی و بعضی دیگر از اولاد او.

آخوند گزی می نویسد: آن مرحوم مواظبت ها در آداب شریعت داشته. و به جهت ناخوشی تب و لرز سه یک دعائی به بادام می نوشته و می داده و مردم هم می گرفته به مریض می داده، مریض خوب می شده و مجرّب شده بود. همان وقت شرط می کرده عمامه سر مریض بگذارند که عمامه را آن مرحوم در اصفهان رواج تام داده. و غالبا خدمت آن مرحوم، کسی که می رفته، مسأله از آن کس می پرسیده که مردم را مسأله دان کند.

آثار

او در اصول و فقه و غیر اینها کتاب ها نوشته از جمله:

"عیون الاصول"، که اصول مختصر پر مسأله خوبی است،

شرح "منهاج" حاجی ]به نام معراج الشریعه[ در هشت جلد که فقه استدلالی است و خیلی خوش بیان است؛

"مصابیح"، یک دوره اصول، در نه جلد؛

شرح بر قدری از "لمعه"، چهارجلد،

"نور العیون"، متن فقه،

"هدایه الطالبین" که رساله عملیه فارسی است.

وفات

شب شنبه 4 جمادی الاخری سال 1278ق،