محمدعلی یزدی

حاج شیخ محمّدعلی یزدی فرزند زین العابدین، عالم فاضل جلیل از علمای قرن چهاردهم هجری است.

معرفی

در سال 1273ق در محلّه قلعه کهنه یزد متولّد شده و در نوجوانی نزد سیّد علی مدرّس یزدی و سیّد مرتضی یزدی (معروف به شیخ مرتضی) درس خوانده و در سال 1311ق به همراه استادش سیّد علی به مشهد مقدس رفت و پس از فوت او، در سال 1312ق به اصفهان آمده و از محضر علمای آنجا همچون آخوند کاشی، جهانگیرخان قشقائی، آقا سیّد محمّدباقر درچه ای، حاج آقا منیرالدّین بروجردی و آقا میرزا محمّدحسن نجفی درس خوانده و به مقامات عالیه علمی نائل شده و پس از وفات میرزا محمّدحسن نجفی در سال 1317ق به تدریس پرداخت.

وی سال ها در یکی از مساجد جوباره اقامه جماعت می نمود و مورد وثوق قاطبه اهالی بود و در اواخر عمر به محله احمدآباد رفته و در مسجد محلّه حمام کوچک آنجا امامت نمود.

مشارٌ الیه در سال 1323ق با یکی از ارامنه جلفای اصفهان به مناظره پرداخته و پس از دو سال بر او غلبه یافته و شرح آن «مناظرات» را در رساله ای مخصوص نوشت.

وفات

وی در 18 ربیع الاوّل 1351ق وفات یافته و در تکیه ملک واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

مادّه تاریخ وفاتش را آقا محمّدکاظم غمگین ضمن قطعه ای چنین گفته است:

دل از سینه سر کرد بیرون و گفتا

«محمّدعلی را چنان گشت منزل»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.