کمال الدین محمد فسایی

ابن معین الدین محمّد فسایی شیرازی معروف به میرزا کمالا. در روضات الجنّات (: 519) و فارسنامه ناصری و ریحانه الادب (63:6) و دیگری کتب نام او به احترام و تجلیل یاد شده است.

وی داماد مجلسی اوّل (ملاّ محمد تقی) است، و خود عالمی فقیه، مفّسر، ادیب، و فاضل کامل بوده است

آثار

کتب زیر از تألیفات اوست:

1- بیاض کمالی. در الذریعه (: 170) گوید: مجموعه نفیسی است که آن را به عنوان وصیّت به یکی از اولاد و یا شاگردان و یا یکی از دوستان خود نوشته است. در زمان حیات علاّمه ملاّ محمّد باقر مجلسی تألیف شده. کتاب زیاده بر هزار سطر است، و در ریحانه الادب گوید: بیشتر آن تاریخی و رجالی است.

2- شرح شواهد مطّول 3- شرح قصیده تائیه دعبل خزاعی 4- القیود الوافیه در شرح شافیه در علم صرف. تاریخ اتمام تألیف رمضان 1108.

در جلد چهارم دانشمندان و سخن سرایان فارس (: 246) گوید: کمالا فدشکویی متوفّی در حدود 1110، و سپس شرح حال مختصری نقل می کند.

در کتاب فهرست کتب خطّی کتابخانه های اصفهان (: 387) نسخه ای از شرح شافیه ابن حاجب تألیف میرزا کمالا معرّفی می شود و در آنجا گوید: تاریخ تألیف 1108، و تاریخ کتابت جمعه 18 ربیع المولود سال 1128، و در کنار نسخه حواشی از مؤلّف نقل شده، بدین صورت: «منه» یا «منه مدّ ظله العالی» و یا «منه زیدت برکاته» و امثالها که همگی حکایت از حیات مؤلّف در سال مرقوم دارد.

در مصفّی المقال (: 377) شیخ محمّد بن محمد زمان کاشی و میرزا ابراهیم قاضی را از شاگردان او معرفی می کند.

وفات و مقبره

قبرش را در بقعه مجلسی در جنب مسجد جامع اصفهان می نویسند.

در ریحانه الادب گوید: سال وفات میرزا کمالا به دست نیامد.