بدیع بن محمد برزرودی نطنزی

میرزا بدیع بن میرزا محمد بن میر ابوالمعالی برزرودی نطنزی، شاعر و ادیب عارف از سخنوران قرن یازدهم هجری می باشد.

وی در جوانی به لباس فقر و درویشی درآمد. مدتی در اصفهان ساکن بود و عاقبت به سبزوار رفت. سال فوت او معلوم نیست.

این شعر از اوست:

{{شعر}}

{{ب| دارد زلال چشمه حُسنت نظاره ها| مانند سبزه سرزده از کناره ها}}

{{ب| چرخ از دل شکسته محابا نمی کند| آسوده است پای خم از شیشه پاره ها}}