این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمد بن عبدالرحیم ابطحی
سید محمّد فرزند حاج سیّد عبدالرحیم ابطحی مشهور به حاج آقا سدهی در سال 1274ش در اصفهان متولّد شد.
معرفی
پدرش حاج سیّد عبدالرحیم معروف به حاج آقا سدهی، از موثّقین نزد امام جمعه اصفهان بوده و در شب 18 صفر 1337ق در سفر زیارت مشهد مقدس وفات یافته و در دارالسیاده مدفون گردید.[۱]
وی از سادات حسینی بود و نسب او به سیّد محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق صلوات اللّه علیه می رسید.
از او به عنوان یکی از مخالفین نهضت مشروطه در اصفهان نام برده شده است.
وی در دارای دو داماد فاضل بود که عبارتند از:
1. آیت اللّه سیّد محمّد باقر ابطحی سدهی
2.حجه الاسلام والمسلمین سیّد نوراللّه ابطحی سدهی.
تحصیلات
مرحوم سیّد محمّد در اصفهان تحصیل نموده و خود در مدرسه کاسه گران به تدریس می پرداخت.
از اساتید او تنها علاّ مه میر محمّد صادق خاتون آبادی و آیت اللّه شیخ محمّد تقی آقا نجفی اصفهانی را می شناسیم.
وی تا سال 1308ش در اصفهان به تحصیل اشتغال داشت و پس از وفات استادش علاّمه خاتون آبادی به شهر مقدّس قم رفت و چند سالی از درس مؤسس بزرگوار حوزه علمیه قم آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حایری بهره برد.
وی در دوران تحصیل در قم با حضرت امام خمینی رضوان اللّه علیه هم درس بود و در قم نیز به تدریس می پرداخت.
در کتاب «آینه دانشوران» می نویسد:
آقا جواد فرزند آقا محمّد مجتهد قمی، از شاگردان حاج آقای سدهی و آقا شیخ عباسعلی شاهرودی و آقا سیّد شهاب الدین مرعشی نجفی است و با آقا شیخ رضای اصفهانی رفیق مباحثه است.[۲]
وی در دوران حکومت طاغوت به اجبار مکلّا شد و در سال 1311ش دفتر اسناد رسمی دایر نمود. در سال 1327ش مجدداً لباس مقدّس روحانیت را بر تن کرد و تا سال 1343 به سرپرستی دفتر اشتغال داشت.[۳]
اوصاف
از اوصاف مرحوم ابطحی تقیّد به صله رحم و تفقّد از حال خویشان دور و نزدیک، زیارت عتبات عالیات در هرسال، برگزاری مجلس عزای حضرت سیدالشهدأ علیه السلام در هرسال در منزل خود و نیز خواندن نماز جعفر طیار در هر روز بود.
وی در روضه دهگی که در ایام اربعین در منزل خود برگزار می کرد به منبر می رفت و حاضرین را از بیانات شیوای خود بهره مند می ساخت.[۴]
همچنین ایشان در هر روز پنج شنبه در منزل با گروهی از فضلا به مباحثه فقهی می پرداخت که برخی از آنان عبارتند از:
- آیت اللّه حاج سیّد ابوالحسن شمس آبادی؛
- آیت اللّه سیّد محمّد باقر رجائی؛
- آیت اللّه شیخ فضل اللّه ذوعلم فشارکی؛[۵]
- حجّه الاسلام سیّد محمّد باقر فقیه؛ [۶]
- و حجّه الاسلام شیخ محمّد باقر امینی نطنزی.
فرزندان
از آن مرحوم فرزندی به نام سیّد عباس ابطحی باقی مانده که پس از پدر به اداره دفتر اسناد وی پرداخت.
ایشان دارای سه داماد فاضل نیز بود که عبارتند از:
- آیت اللّه سیّد محمّد مهدی حسینی خاتون آبادی ، سلطان العلمأ (امام جمعه اصفهان)؛ [۷]
- آیت اللّه میرزا علی محمّد اژه ای (پدر شهید حجّه الاسلام علی اکبر اژه ای)؛
- مرحوم دکتر سیّد احمد ابطحی .
وفات
حاج آقا سدهی در سال 1348ش وفات یافت و در صحن تکیه مدفون گردید.
شاعر شهیر مرحوم صغیر اصفهانی در وفات او اشعاری سروده که بر روی سنگ مزارش بدین شرح آمده است:
افتخار الحاج یعنی ابطحی آن کس که بود
نام او سیّد محمّد، با کمال عزّ و شان
چار سال افزود از هفتاد عمرش، جمله را
کرد صرف خدمت مردم به پیدا و نهان
چار شنبه از ربیع دوّمین ثلث دوم
ارجعی بشنید از جانان ولی باگوش جان
خواست شمسی سال فوتش را به نظم آرد «صغیر»
تا بماند یادگاری از برای دوستان
کاملی از جمع ناگه سر برون آورد و گفت:
«کرد جا سیّد محمّد در بهشت جاودان»[۸]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص 357.
- ↑ آینه دانشوران، ص 380.
- ↑ مصاحبه نگارنده با فرزند ایشان آقای سیّد عباس ابطحی.
- ↑ همان
- ↑ فرزند عالم ربانی شیخ محمّد حسین مقدّس (داماد آخوند ملاّ محمّد حسین فشارکی) از علمای پرهیزکار و وارسته اصفهان. در سال 1293 ش متولّد گردید. پس از طی مقدّمات در حوزه اصفهان و قم، به نجف اشرف عزیمت کرده و در سن 28 سالگی موفق به دریافت اجازه اجتهاد از آیت اللّه سیّد ابراهیم اصطهباناتی معروف به میرزا آقا گردید. او پس از بازگشت از نجف در شهر مقدّس قم اقامت گزیده و از محضر آیت اللّه العظمی بروجردی بهره مند گردید. پس از چندی به دستور آیت اللّه بروجردی به تهران رفت و به اقامه جماعت و تبلیغ پرداخت. پس از وفات پدرش به اصفهان مراجعت نموده و به اقامه جماعت و وعظ و تفسیر قرآن برای مردم و تدریس در مدرسه صدر مشغول شد. از خصوصیات او شجاعت و شهامت، توکّل به خدا و استغنأ از مردم بود. به تهجّد و زیارت عاشورا در هر شب مقیّد بود. با حسن خلق و گشاده رویی و سبقت در سلام، مردم و جوانان را جذب می نمود. او در کنار جذّابیت از جذبه ای خاص نیز برخوردار بود و در محل سکونت ایشان کمتر کسی به خود جرأت تظاهر و تجاهر به فسق می داد. وی در چهار سال آخر عمر به دلیل وجود تومور مغزی دچار بیماری گردیده و پس از عمل جراحی عملاً قادر به راه رفتن نبودند و با این حال، همان حالات اخلاقی و روحیات خود را حفظ نموده و همیشه شاکر و صبور و شاداب بود و سرانجام در سال 1356ش وفات یافت و در نزدیک تکیه ملک مدفون شد. زندگی نامه آیت اللّه ذوعلم، به قلم فرزند ایشان، مخطوط.
- ↑ به نوشته میرزا حسن خان جابری: وی عالمی فاضل و فقیهی کامل بوده، در سال 1327 ق متولّد و پس از تحصیلات مقدّماتی، ده سال در نجف اشرف تحصیل نموده، از تألیفات او "رساله الحقوق" است. (تاریخ اصفهان: 315) وی در ماه رجب 1391 ق (1350ش) وفات نموده و در تکیه ملک مدفون گشت.
- ↑ سیّد جلیل و عالم خلیق و مهربان و کوشا در رفع حوایج مردم و کمک به ضعفا و ستم دیدگان. وی در نزد جمعی از علما از جمله آیات عظام: سیّد ابوالقاسم دهکردی، آخوند ملاّ محمّد حسین فشارکی و سید مهدی درچه ای تحصیل کرده و در شب چهارشنبه 15 ذی قعده 1395ق وفات یافت و در مقبره علاّ مه مجلسی مدفون گردید. زندگی نامه علاّ مه مجلسی، مصلح الدین مهدوی ج1، ص 295. سید مجتبی کیوان ماده تاریخ او را چنین سروده است: به سال رحلت او صادقانه "کیوان" گفت : "امام جمعه نیکو خصال دور اندیش"
- ↑ شرح مجموعه گل، ص 378-374.
منبع
برگرفته از کتاب : شرح مجموع گل، رحیم قاسمی، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.