سید مصطفی موحد محمدی

عالم فاضل و خطيب شاعر حاج سيد مصطفى موحّد محمّدى فرزند سـيد هاشـم در سال 1328 هجرى قمرى در اصفهان به دنيا آمد. وى از شاگردان مير سيّد علـى مدرس نجف آبادى و شيخ على يزدى و سيّد عبداللّه ثقةالاسلام بوده و در علم طـب نيز در نزد ميـرزا ابوالقاسـم ناصـرحكمت تجربـه آموختـه اسـت . مرحـوم مهـدوى مى نويسد: «وى امام جماعت مسجد مصرى بود و در شعر تخلّـص موحـد را بـراى خود برگزيده بود». او در 22 شعبان 1395 مطابق با هشتم شهريور 1354 بر اثر سـانحه ى تصـادف دار فانى را واداع گفت و در تكيهى آيةاللّه زند كرمانى مدفون گرديد. از اشعار اوست كه بر سنگ مزارش حك شده: مــردم در انتظــار و نيامــد نگــار مــن شايد كـه پـا نهـد ز كـرم بـر مـزار مـن سر در لحد گذارم و گـريم بـروى خـاك تـا سـبزه رويـد از مـژهى اشـكبار مـن با داغ دل چو لاله ز هجرش روم به خاك تا خاك مـن ز لالـه شـود لالـه زار مـن مادهتاريخ وفاتش چنين است: 1 آمد به جمع منتظران مصطفى و گفـت «روز جزا امام زمان است يار مـن »