این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
ابن منده یحیی بن عبدالوهاب ابن ابی عبدالله اصفهانی
ابو زکریّا یحیی بن عبدالوهاب بن ابی عبداللّه محمّد بن اسحاق بن یحیی بن منده اصفهانی از محدّثان حنبلی اصفهان در قرن پنجم و ششم هجری، آخرین فرد معروف خاندان ابن منده در اصفهان است.
معرفی
او را «محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث بن محدّث) خوانده اند (شش طبقه).
ابوسعد سمعانی از قول محمّد بن ابونصر لفتوانی نقل می کند که او گفت: «خاندان منده از یحیی شروع شده، و به یحیی ختم گردیده است». در 19 شوّال 434ق در اصفهان متولّد گردیده، در طلب حدیث به شهرهای مختلف همچون نیشابور، همدان، بصره و بغداد سفر کرده، و در بغداد، در جامع منصور، املاء حدیث کرده است.
مشایخ روایت او بسیارند و بسیاری از محدّثان از او نقل حدیث می نمایند.
آثار
کتب زیر از او است:
1. تاریخ اصفهان
2. التّنبیه علی احوال الجهّال و المنافقین
3. کتاب علی الصّحیحین
4. مناقب الامام (احمد بن حنبل)
5. مناقب العبّاس
6. من عاش مائه و العشرین سنه من الصّحابه
7. معرفه الاسماء ارداف النّبی
8. احوال طبرانی.
وفات
وی سرانجام در 10 ذی حجّه (عید قربان) سال 512ق وفات یافت، و در قبرستان باب دریه (محلّه طوقچی فعلی) اصفهان مدفون گردید.[۱] [۲]
پانویس
- ↑ وفیات الاعیان، ج2، ص225؛ معجم المؤلّفین، ج13، صص210 -211؛ الکنی و الالقاب، ج1، ص427؛ مرآه الجنان، ج3، ص202؛ الاعلام، ج9، ص194؛ سیر اعلام النّبلاء، ج19، صص395 -396؛ هدیه العارفین، ج2، ص520؛ التّحبیر، ج2، ص382؛ فرهنگ نامه پارسی، ج1، ص661؛ ریحانه الادب، ج8، ص234؛ الکامل، ج8، ص285؛ تذکره الحفّاظ، ج4، ص1250؛ کشف الظّنون، ج1، ص282 و ج2، ص1464؛ المنتظم، ج9، ص204؛ دانشنامه اسلام و ایران، ج6، صص779 -780؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، مقدّمه؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص137- 138.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 227- 228.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.