این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

میر ابوالقاسم مدرس خاتون‌آبادی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۵۷ توسط M.masaeli (بحث | مشارکت‌ها) (M.masaeli صفحهٔ میرزا ابوالقاسم مدرّس خاتون‌آبادی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابوالقاسم مدرس خاتون‌آبادی منتقل کرد)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

میرزا ابوالقاسم مدرّس خاتون‌آبادی در مدرسه سلطانی چهارباغ اصفهان به تدریس مشغول بوده و قریب سی سال معروفترین مدرّس آن مدرسه، بلکه مدارس اصفهان بوده است.[۱]

ولادت و زادگاه

عالم فاضل و متقی میرزا ابوالقاسم مدرّس خاتون‌آبادی فرزند سیّد محمّداسماعیل ملّا باشی در حدود سال 1157 هجری قمری در اصفهان چشم به جهان گشود.

خاندان وی همه عالمان دین و از مدرّسین مدرسه چهارباغ بودند.

تحصیلات و اساتید

مرحوم مدرّس خاتون‌آبادی در اصفهان و نجف، علوم عقلی و نقلی را فراگرفت؛ برخی از اساتید ایشان عبارتند از حضرات آیات:

ـ سیّد محمّداسماعیل خاتون‌آبادی

ـ ملّا اسماعیل خواجویی

ـ آقا محمّد بیدآبادی

ـ علّامه سیّد مهدی بحرالعلوم.

تدریس و شاگردان

این فقیه فرزانه در علوم مختلف چون فقه، حدیث، تفسیر، اخلاق و کلام، تبحّر داشته است.

میرزا ابوالقاسم سی سال در مدرسه چهارباغ تدریس داشته و اولین فرد در اصفهان و نیز از خاندان خاتون‌آبادی است که با عنوان «مدرّس» شهرت یافته است.

در این مدت طولانی سی ساله شاگردان بسیاری از محضر وی بهره بردند که برخی از آنان، عبارتند از حضرات:

ـ سیّد جعفر ثانی خوانساری

ـ میرعبدالباقی امام‌جمعه فرزند میرمحمّدحسین

ـ آخوند ملّا علی نوری

ـ علّامه سیّد مهدی بحرالعلوم (به مدت چهار سال).

علامه بحرالعلوم، هم استاد مدرّس خاتون‌آبادی است و هم شاگرد وی؛ علّامه، در فقه، حدیث و اصول، استاد وی بوده و در حکمت و کلام، شاگرد ایشان.[۲]

وفات و مدفن

این عالم فاضل ـ که مدت سی سال امامت جماعت در مسجد عباسی اصفهان را بر عهده داشت و مورد احترام و تکریم همگان بود ـ در ماه ذی‌حجّه سال 1202 قمری به سن پنجاه و هفت سالگی در شهر اصفهان، چشم از جهان فروبست و جنازه‌اش را به نجف اشرف حمل و در جوار امیرمؤمنان علیه‌السلام دفن نمودند.[۳]

پانویس

  1. رجال و مشاهیر اصفهان، ص 636؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ص 338 و شرح مجموعه گل، ص 40.
  2. رجال اصفهان (دکتر کتابی)، ص 339 ـ 338.
  3. شرح مجموعه گل، ص 40. برگرفته از کتاب سیمای صالحان، ص 65-67.