عبدالقادر بسینانی اصفهانی، از شعرای اوایل قرن یازدهم هجری. از اهالی قریه «بسینان» از توابع اصفهان بوده و پدرانش همه از بزرگان و رؤسای آنجا بوده اند.

معرفی

خودش مردی کریم الطبع و سخی بوده و محفل او محلّ اجتماع فضلاء و ادباء و اهل حال بود. چندی به سودای کیمیا سرمایه خویش را هزینه کرد. این بیت از اوست:

نکردم جان نثار قاصد و شرمنده ام از وی که در اوّل سخن بیهوش کرد از ذوق پیغامم

وفات

عاقبت به هند سفر کرده و در سال 1025ق در سن 90 سالگی وفات یافت.^[۱]

↑ تذکره عرفات العاشقین، ج4، ص4573؛ تذکره روز روشن، ص526؛ کاروان هند، ج2، صص 864 و 865؛ منتخب اللّطایف، ص455.

برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.