عبدالقادر تونی خراسانی اصفهانی، از شعراء و ادبای قرن یازدهم هجری.

معرفی

از بزرگان ناحیه «تون» خراسان بوده و مدّتی وزیر آنجا بود. در حدود سال 1078ق به اصفهان آمده و چون پسرش را به داشتن آلات و ادوات سحر متهم نموده و کور کردند، او هم از غصه و اندوه در اصفهان وفات یافت.

مثنوی «فتح نامه قندهار» که جهت شاه عباس دوم سروده و «دیوان اشعار» از آثار اوست.^[۱]^[۲]

پانویس

↑ تذکره نصرآبادی، ج1، صص 150-153؛ الذریعه، ج9، ص691 و ج16، ص109 و ج19، ص219
↑ مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص285.

منبع

برگفته از کتاب: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.

[1] تذکره نصرآبادی، ج1، صص 150-153؛ الذریعه، ج9، ص691 و ج16، ص109 و ج19، ص219

[2] مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج4، ص285.

[۱]

[۲]

عبدالقادر تونی

معرفی

پانویس

منبع

منوی ناوبری

جستجو