عبدالله گیلانی

شیخ عبدالله گیلانی از علمای قرن دوازدهم هجری فاضل نحریر به غایت ستوده خصال بود.

وفات

وی در اواخر عهد صفویه در سال 1150ق در اصفهان وفات یافته است.

شیخ محمّدعلی حزین در رثای او قصیده ای گفته که مادّه تاریخ آن این بیت است:

چون مردمک چشم جهان بود ز عرفان

گفتم پی تاریخ که «بینش ز جهان رفت»

منبع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.