این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید فخرالدین بن مهدی بهشتی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
سید فخرالدین بهشتی (۱۳۰۰ق-۱۳۳۸ق) فرزند سید مهدی بن میر محمد صادق بن عبدالباقی بن محمدرضا بن میر محمدهادی، از ائمه جماعت و مروجان دین، در اصفهان متولد شد.[۱]
زندگی‌نامه
تحصیلات
او پس از سپری شدن ایام کودکی، به منظور تحصیل وارد مدرسه صدر شد و از محضر اساتید این مدرسه بهره های فراوان برد.
اساتید
از جمله بزرگانی که سید فخرالدین بیشترین فیض را از محضرش کسب کرد، عالم فاضل و ادیب گرانمایه، شیخ محمد باقر واثق همدانی بود.
جایگاه
جایگاه علمی
وی پس از آنکه در تحصیل کمالات علمی و اخلاقی به مراتب عالی رسید، جهت تبلیغ به روستای کلیشاد لنجان عزیمت و در آنجا اقامه جماعت می نمود. این عالم گرانمایه تقوی و زهدی فراوان داشت و دارای قریحه و طبعی لطیف و موزون و صدایی خوش بود و در شکسته نویسی نیز تبحر داشت.
وفات
وی در روز چهارشنبه ۲۲ جمادی الثانی ۱۳۳۸ق در سن ۳۸ سالگی وفات یافت و در قبرستان پشت مصلی به خاک سپرده شد.[۲]
فرزندش سید رضا، متخلص به «دریا» در رثای پدر چنین سروده است:
| تاج اقبالم اوفتاد از سر | از سرم سایه برگرفت پدر | |
| پدری داشتم که مادر دهر | بهتر از او نزاده بود پسر | |
| نام او حاج سید فخرالدّین | فخر ارباب علم و فضل و هنر | |
| در سی و هشت سالگی بگذاشت | طفل خود را گذاشت بی یاور | |
| گشت دُر یتیم او «دریا» | لیک دریای پُر ز دُر و گهر | |
| بهر تاریخ فوت او بسرود | تاج اقبالم اوفتاد از سر[۳] |
پانویس
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.