این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

محمد بن محمدعلی یزدی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
محمد بن محمدعلی یزدی

مرحوم شیخ محمّد یزدی یکی از فضلای حوزه اصفهان بود که چندی در مدرسه چهارباغ در درس مرحوم آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی شرکت می‌نمود.[۱]

ولادت و خاندان

آیةالله شیخ محمد یزدی، در یزد و در خانواده‌ای علمی، چشم به جهان گشود.

پدر ایشان، دانشمند معظم مرحوم آیۀ­الله شیخ محمّدعلی یزدی (1273 ـ 1350 ق) از علمای بزرگوار یزد بود که در روزگار ظل ­السلطان از یزد به اصفهان رفت و از علمای مشهور این شهر گردید.[۲]

مرحوم شیخ محمّد یزدی در اصفهان رشد نمود و ادبیات وعلوم مختلف اسلامی را از محضر اساتید آن روز حوزه علمیّه اصفهان فراگرفت تا این‌که خود اندیشمندی بزرگ گردید و به تدریس و بیان احکام الهی پرداخت.

او پدر دو عالم جلیل، آیات مرحوم حاج‌آقا رضا یزدی ـ نماینده مراجع معظّم تقلید در اصفهان ـ و حاج‌آقا حسین یزدی حفظه­الله­تعالی ـ از مدرّسین و فضلای نامدار حوزه علمیّه قم ـ است.

همچنین آیةالله شیخ محمّد یزدی، فرزند شیخ علی ـ که دو دوره ریاست قوه قضائیه را بر عهده داشتند ـ برادرزاده مرحوم آیةالله شیخ محمّد بن شیخ محمّدعلی یزدی می‌باشد.

استادان

برخی از اساتید این عالم فرزانه ـ افزون بر پدر دانشمندش ـ عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

ـ سیّد محمّدباقر درچه ­ای

ـ شیخ محمّدتقی آقانجفی اصفهانی

ـ آخوند ملّا محمّدحسین فشارکی

ـ ملّا عبدالکریم گزی

ـ سیّد عبدالله ثقۀالاسلام

ـ شیخ محمّدعلی نجفی ثقۀالاسلام

ـ سیّد مهدی درچه­ ای.

شاگردان

دو تن از شاگردان مرحوم شیخ محمّد یزدی، عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

ـ سیبد مرتضی موحّد ابطحی

ـ سیّد مصطفی موحّد محمّدی.

وفات و مدفن

سرانجام این عالم فاضل زاهد و خدوم ـ پس از عمری پربرکت که به ترویج دین گذشت ـ در شب پنج‌شنبه بیست و یکم ماه صفر سال 1379 قمری (1338 شمسی) در منزل خویش در شهر اصفهان چشم از جهان فروبست و در تکیه ملک تخت فولاد اصفهان در کنار پدر خود مدفون شد.[۳]

پانویس

  1. گلزار مقدّس، ص 215.
  2. از افادات شفاهی فرزند ایشان، آیةالله شیخ حسین یزدی سلّمه­الله در تاریخ 13 مرداد 1392 و نیز نگر: بزم معرفت، ص 280 و مفاخر یزد، ج 2، ص 876.
  3. مفاخر یزد، ج 2، ص 875. برگرفته از کتاب سیمای صالحان، ص 284-285.