محمدعلی ملاذالاسلام جعفری

میرزا محمّدعلی ملاذالاسلام جعفری فرزند آقا میرزا هاشم بن حاج سیّد جعفر بن حاج سیّد محمّدباقر حجة الاسلام شفتی بیدآبادی، از محترمین علمای اصفهان در قرن چهاردهم هجری است.

معرفی

قبل از سال 1305ق در اصفهان متولّد گردیده و در این شهر نزد فضلاء و علماء فی الجمله تحصیلاتی نموده، از علماء مورد توجّه مردم و خدمتگزاران به دین و اجتماع به شمار می رفت. طبع شعری داشت و در اشعار «عاصی» تخلّص می نمود. دیوان مختصری قریب یکهزار و پانصد بیت دارد.

صاحب عنوان پس از فوت برادرش مرحوم حاج میرزا محمّدحسین جعفری صبح ها در مسجد سیّد امامت می نمود.

این شعر از اوست:

دهید مژده که بوی بهار می آید		هزار شکر رفیقان که یار می آید
به میکده خبری بر، صبا ز روی وفا		بگو که آن صنم گل عذار می آید

وفات

در 21 ربیع الاول سال 1372ق در اصفهان وفات یافته، در بقعه مرحوم سیّد حجة الاسلام واقع در مسجد سیّد اصفهان مدفون گردید.

مرحوم حاج میرزا حبیب الله نَیِّر در مرثیه ای مادّه تاریخ وفات او را چنین نوشته است: نیر نقص الاثنین فصار تاریخ «جعل القدس مکانا لملاذالاسلام»

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.