سید مصطفی موحد محمدی

عالم فاضل و خطيب شاعر حاج سيد مصطفى موحّد محمّدى فرزند سـيّد هاشـم در سال 1328 هجرى قمرى در اصفهان به دنيا آمد.

معرفی

وى از شاگردان مير سيّد علـى مدرس نجف آبادى و شيخ على يزدى و سيّد عبداللّه ثقةالاسلام بوده و در علم طـب نيز در نزد ميـرزا ابوالقاسـم ناصـرحكمت تجربـه آموختـه اسـت . مرحـوم مهـدوى مى نويسد: «وى امام جماعت مسجد مصرى بود و در شعر تخلّـص موحّـد را بـراى خود برگزيده بود».

او در 22 شعبان 1395 مطابق با هشتم شهريور 1354 بر اثر سـانحه ى تصـادف دار فانى را واداع گفت و در تكيه ى آيةاللّه زند كرمانى مدفون گرديد.

از اشعار اوست كه بر سنگ مزارش حك شده:

مَــردم در انتظــار و نيامــد نگــار مــن		شايد كـه پـا نهـد ز كـرم بـر مـزار مـن
سر در لحد گذارم و گـريم بـروى خـاك		تـا سـبزه رويـد از مـژهى اشـكبار مـن

ماده تاريخ وفاتش چنين است:

آمد به جمع منتظران مصطفى و گفـت

«روز جزا امام زمان است يار مـن »

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان،1390.