ابن داوود ابوبکر محمد بن علی اصفهانی

ابوبکر محمّد بن داوود بن علیّ بن خلف اصفهانی معروف به «ابن داوود»، فقیه، محدّث، ادیب، شاعر قرن سوم هجری و امام مذهب ظاهری است.

معرفی

در بغداد مجلس درس داشته، و جمعی از ادبا و محدّثین از محضر او بهره برده اند.

کتب زیر از او است:

1. الاغدار ،

2. الانتصار،

3. الانذار،

4. اختلاف مسائل الصّحابه،

5. الزّهره، در ادبیّات، در بیروت به طبع رسیده است،

6. الوصول إلی المعرفه الاصول.

وی سرانجام در دوشنبه 9 رمضان 297 در سنّ 42 سالگی وفات یافته است. ^[۱] ^[۲]

↑ الاعلام، ج6، ص120؛ کشف الظّنون، ج1، ص2014؛ ریحانه الادب، ج4، ص71؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «ابن داوود»، ص308؛ دانشنامه ایران و اسلام، ج4، صص557-559؛ وفیات الاعیان، ج1، ص478؛ الوافی بالوفیات، ج3، ص58؛ النّجوم الزّاهره، ج3، ص171؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص597-598.
↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 160.

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.