مدرسه مبارکه

ویژگی های ذکر شده اثر توسط مرحوم مهدوی

سال ساخت	در عهد صفوی
آدرس	محله طوقچی
وضعیت:	تخریب شده است.
علّت نام گذاری:	بانی آن آغا مبارک (از غلامان شاه عباس ثانی) بوده است.
کد مؤلف	AUTHORCODE00453AUTHORCODE

معرفی

[تاریخ فرهنگ اصفهان] در محله گلبهار در انتهای خیابانی که از خیابان حافظ منشعب و به خیابان مشیر ختم می گردد، دبستان دخترانه ای موجود است که دبستان «ناموس» نامیده می شود، محل این دبستان در سابق مدرسه ای قدیمی بوده که آن را مدرسه مبارک یا مبارکه می نامیده اند.

این مدرسه از بناهای زمان صفویّه و بانی آن آغا مبارک نام (گویا از غلامان حرم سرای شاه عباس ثانی) بوده است. وجه تسمیه مدرسه به مناسب اسم بانی آن آغا مبارک بوده که کم کم تحریف شده و مبارکه نامیده شده است و قبر آغا مبارک نیز در دالان مدرسه وجود داشته است.

این مدرسه به شکل مستطیل و دارای ده پانزده حجره برای طلّاب علوم دینی و حوض کوچکی در وسط و دو باغچه در دو طرف آن بود. در سال 1313 شمسی هنگام بازدید مرحوم صدر هاشمی از این مدرسه چند نفر طلبه در آن سکونت داشته و به تحصیل علوم دینی مشغول بوده اند.

سردر مدرسه از کاشی های خشتی رنگی مربوط به اواسط دوره ی صفویّه که روی آنها آیاتی از قرآن نوشته و زینت داده شده بود، تزیین گردیده است. در دالان مدرسه یادگارهائی به تاریخ 1213- 1214- 1215 قمری وجود داشت من جمله تاریخ وفات مرحوم آقا اعتبار خواجه سرکار نواب مرحوم عسگر خان گیلانی که در 17 محرم 1213 قمری فوت کرده نوشته شده بود:

در سال 1313 شمسی این مدرسه از طرف اداره فرهنگ خراب و در محل آن دبستانی بنا گردید.

مرحوم شیخ جابری انصاری این مدرسه را مبارکه نامیده و درباره ی آن چنین می نویسد:

مدرسه مبارکه و مسجد مختصری که جنب آن بود، آن را مبارک نامی که غلام شاه سلیمان بوده ساخته و امروز به مسجد جدید مبدّل گشته و با فضای عقب قریب یک جریب زمین دارد.

[مهدوی:] مرحوم جناب در کتاب تاریخ اصفهان موسوم به «الاصفهان» (ص 71) ضمن بیان مکتب خانه های اصفهان می نویسد:

مکتب آقا میرزا عبد الحسین در محله ی طوقچی در مدرسه مبارکه قرار دارد و تعداد 20 محصل در آنجا درس می خوانند.

بنابراین باید گفت این مدرسه در طوقچی قرار داشته و تا سال تألیف کتاب الاصفهان (یعنی 1342 قمری) مدرسه وجود داشته و قابل استفاده بوده است.

[حوزه های علمیه شیعه]، البته این مدرسه، غیر از مدرسه مبارکیّه (آقا مبارک) در آخر محلّه ی گلبهار (کوچه کرمانی نزدیک خیابان مشیر) می باشد، زیرا مرحوم جناب، از مدرسه مبارکه محلّه گلبهار، نیز جداگانه یاد می کند.