مشارکت در تکمیل دانشنامه

سیّد محمّدعلی موحّد ابطحی فرزند سیّد مرتضی، از علمای عالیقدر معاصر در 28 صفر 1349ق (مطابق با 1309ش) در اصفهان متولّد شد. پدرش از علمای برجسته اصفهان و مادرش صبیّه فقیه و عالم ربانی سیّد محمّدتقی فقیه احمدآبادی است.

معرفی

مقدّمات و برخی از دروس سطح و علم طب را نزد پدر بزرگوارش آموخت. معانی و بیان را از سیّد آقاجان نوربخش و فقه و اصول را از حضرات آیات: شیخ محمّد طبیب زاده، شیخ محمود مفید، سیّد محمّدباقر ابطحی سدهی، شیخ هبة الله هرندی، سیّد عبدالحسین طیّب و حاج آقا رحیم ارباب فرا گرفت. «منظومه» و منطق و حکمت را نزد میرزا رضا کلباسی، علم هیأت را نزد شیخ محمّدباقر قزوینی و طب را از میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت و حاج میرزا علی آقا شیرازی آموخت.

در سال 1364ق به قم مهاجرت نمود و نزد آیات عظام: بروجردی، حجّت کوه کمری، میرزا رضی تبریزی، سیّد محمّد محقّق داماد، سیّد احمد خوانساری، سیّد محمّدرضا گلپایگانی، امام خمینی، شیخ عبدالنّبی عراقی، سیّد زین العابدین کاشانی به تحصیل فقه و اصول پرداخت و حکمت و فلسفه را از علاّمه طباطبائی، دکتر مهدی حائری یزدی و شیخ مهدی مازندرانی آموخت. و برخی دیگر از دروس هیأت را به طور خصوصی نزد علاّمه طباطبائی تلمّذ نمود.

آنگاه در سال 1373ق در سن 25 سالگی به نجف اشرف مهاجرت نمود و به مدت 21 سال در آن سرزمین مقدّس به تحصیل و تألیف و تحقیق و سپس تدریس درس خارج فقه و اصول و علم رجال مشغول شد. اساتید او در نجف اشرف عبارتند از حضرات آیات عظام: سیّد محسن حکیم، سیّد عبدالهادی شیرازی، سیّد جمال الدّین گلپایگانی، سیّد محمود شاهرودی و سیّد ابوالقاسم خوئی.

وی سرانجام در سال 1394ق مجبور به بازگشت به ایران شد و در اصفهان ساکن گردید و به تدریس خارج فقه و اصول مشغول شد. در سال 1410ق به قم هجرت نمود و تا آخر عمر در آن مکان به درس و بحث و افاده پرداخت.

آثار

تألیفات او متجاوز از 140 رساله و کتاب است که از آن جمله است:

1. «تهذیب المقال» در شرح «رجال نجاشی» در بیش از 10 جلد که تنها 5 جلد آن به طبع رسیده است.

2. «شرح وسائل الشیعه» که 2 جلد آن به چاپ رسیده است.

3. «شرح رساله ابن غالب زراری» مطبوع

4. «تفسیر قرآن کریم» در چندین جلد

5. «شرح عروة الوثقی»

6. «هدایة العقول إلی شرح کفایة الاصول» در 5 جلد

7. «الجامع الصحیح لاخبار الشیعة فی احکام الشّریعه» در چندین مُجَلَّد

8. «شرح کافی»

9. «شرح تهذیب»

10. «شرح وافی»

11. «اخبار الرّوات» در ده ها جلد

12. «شرح رجال کَشّی» در 5 جلد

13. «شرح رجال شیخ طوسی»

14. «شرح فهرست شیخ طوسی»

15. «الطّبقات الکبری» در چندین جلد

16. «القواعد الرّجالیّه»

17. «شرح زیارت جامعه»

18. «شرح زیارت عاشورا»

19. «شرح دعای سحر»

20. «شرح دعای افتتاح»

21. «شرح دعای کمیل»

22. «شرح دعای ابوحمزه ثمالی»

23. «شرح دعای ندبه»

و غیره.

وفات

سرانجام آن عالم ربانی در شب 13 رجب سال 1423ق پس از مدّتی بیماری، در بیمارستانی در تهران وفات یافته و پیکر او پس از تشییع در حسینیه ای که خود بنا نموده بود، در شهر قم مدفون گردید.

منبع

برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.