این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید سید موسی رهنمایی»
Kh1.shakeri (بحث | مشارکتها) (شاهدان روحانی) |
Kh1.shakeri (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۵/۱۰/۲۳|مکان درگذشت=شلمچه _عملیات کربلای ۵|پدر=سید محمد طاهر|تاریخ تولد=۱۳۴۷|مکان تولد=شهرضا|از دانشگاه=مدرسه علمیه اقدمیه شهرضا|مدفن=گلزار شهدای شهرضا}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۵/۱۰/۲۳|مکان درگذشت=شلمچه _عملیات کربلای ۵|پدر=سید محمد طاهر|تاریخ تولد=۱۳۴۷|مکان تولد=شهرضا|از دانشگاه=مدرسه علمیه اقدمیه شهرضا|مدفن=گلزار شهدای شهرضا}} | ||
نهم بهمن ۱۳۴۷، در شهرستان شهرضا چشم به جهان گشود. پدرش سید محمد طاهر، آشپز بود و مادرش نرجس نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح مقدمات پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. بیست و سوم دی ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.<ref>فرهنگ اعلام شهدای روحانی صفحه۱۳۰۹</ref> | |||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
شهید رهنمایی در همان مقطع راهنمایی بود که جذبه حوزه علمیه موجب شد درس کلاسیک را رها کند و به عشق آموختن علوم الهی بر سفره اهل بیت (ع) بنشیند. در مدرسه اقدميه شهرضا ثبت نام کرد و به خواندن مقدمات مشغول شد. شعله های جنگ زبانه می کشید و این امام شهیدان بود که ندای «هل من ناصر ینصرنی، سرداد و سید موسی اجابت کننده دعوت امامش بود. شانزده سال بیشتر نداشت که عازم جبهه های نبرد شد. یادش به خیرا تیپ قمر بنی هاشم (ع) و چکاچاک سلاح ها و نغمه های شبانه که گاه در هم می آمیخت و انسان را به بهشت برین الهی فرا می خواند. سید موسی سهم خود را از مجاهدت برگرفت. در عملیات والفجر ۸ از ناحیه پا مجروح و سه ماه در بیمارستان بستری شد. پس از بهبود، باز عاشقانه به سوی جبهه های نور عزیمت نمود و در عملیات کربلای ۵، پس از مجاهدتی عظیم پرنده جانش به سوی گلستان حیات اخروی پرگشود.<ref>شاهدان روحانی صفحه ۴۹۵</ref> | شهید رهنمایی در همان مقطع راهنمایی بود که جذبه حوزه علمیه موجب شد درس کلاسیک را رها کند و به عشق آموختن علوم الهی بر سفره اهل بیت (ع) بنشیند. در مدرسه اقدميه شهرضا ثبت نام کرد و به خواندن مقدمات مشغول شد. شعله های جنگ زبانه می کشید و این امام شهیدان بود که ندای «هل من ناصر ینصرنی، سرداد و سید موسی اجابت کننده دعوت امامش بود. شانزده سال بیشتر نداشت که عازم جبهه های نبرد شد. یادش به خیرا تیپ قمر بنی هاشم (ع) و چکاچاک سلاح ها و نغمه های شبانه که گاه در هم می آمیخت و انسان را به بهشت برین الهی فرا می خواند. سید موسی سهم خود را از مجاهدت برگرفت. در عملیات والفجر ۸ از ناحیه پا مجروح و سه ماه در بیمارستان بستری شد. پس از بهبود، باز عاشقانه به سوی جبهه های نور عزیمت نمود و در عملیات کربلای ۵، پس از مجاهدتی عظیم پرنده جانش به سوی گلستان حیات اخروی پرگشود.<ref>شاهدان روحانی صفحه ۴۹۵</ref> | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۸: | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهدای | [[رده:شهدای طلبه وروحانی (شهرستان شهرضا)]] | ||
نسخهٔ ۱۵ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۴۷
| شهید سید موسی رهنمایی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۴۷ شهرضا |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۵/۱۰/۲۳ شلمچه _عملیات کربلای ۵ |
| مدفن | گلزار شهدای شهرضا |
| محل تحصیل | مدرسه علمیه اقدمیه شهرضا |
| والدین |
|
نهم بهمن ۱۳۴۷، در شهرستان شهرضا چشم به جهان گشود. پدرش سید محمد طاهر، آشپز بود و مادرش نرجس نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح مقدمات پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت. بیست و سوم دی ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگینامه
شهید رهنمایی در همان مقطع راهنمایی بود که جذبه حوزه علمیه موجب شد درس کلاسیک را رها کند و به عشق آموختن علوم الهی بر سفره اهل بیت (ع) بنشیند. در مدرسه اقدميه شهرضا ثبت نام کرد و به خواندن مقدمات مشغول شد. شعله های جنگ زبانه می کشید و این امام شهیدان بود که ندای «هل من ناصر ینصرنی، سرداد و سید موسی اجابت کننده دعوت امامش بود. شانزده سال بیشتر نداشت که عازم جبهه های نبرد شد. یادش به خیرا تیپ قمر بنی هاشم (ع) و چکاچاک سلاح ها و نغمه های شبانه که گاه در هم می آمیخت و انسان را به بهشت برین الهی فرا می خواند. سید موسی سهم خود را از مجاهدت برگرفت. در عملیات والفجر ۸ از ناحیه پا مجروح و سه ماه در بیمارستان بستری شد. پس از بهبود، باز عاشقانه به سوی جبهه های نور عزیمت نمود و در عملیات کربلای ۵، پس از مجاهدتی عظیم پرنده جانش به سوی گلستان حیات اخروی پرگشود.[۲]