این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «محمدحسین شمیم اصفهانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(حذف رده)
(اصلاح منبع)
 
سطر ۱: سطر ۱:
'''میرزا محمّد حسین اصفهانی''' معروف به '''«پیر»''' و متخلص به «'''شمیم'''»  شاعر، خوشنویس و ادیب فاضل، از دانشوران قرن دوازدهم هجری بوده است.
'''میرزا محمّد حسین اصفهانی''' معروف به '''«پیر»''' و متخلص به «'''شمیم'''»  شاعر، خوشنویس و ادیب فاضل، از دانشوران قرن دوازدهم هجری بوده است.
<br />


==معرفی==
==معرفی==
سطر ۱۲: سطر ۱۰:


==وفات==
==وفات==
محمّد حسین شمیم اصفهانی در سال 1159ق به دستور نادر شاه کشته شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص 705 - 706.</ref><br />
محمد حسین شمیم اصفهانی در سال 1159ق به دستور نادر شاه کشته شد.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص 705 - 706.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۱۸: سطر ۱۶:


==منبع==
==منبع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.<br />
 
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۵۷

میرزا محمّد حسین اصفهانی معروف به «پیر» و متخلص به «شمیم»  شاعر، خوشنویس و ادیب فاضل، از دانشوران قرن دوازدهم هجری بوده است.

معرفی

وی فرزند عبدالکریم شیرازی اصفهانی می باشد. اجدادش از شیراز به اصفهان آمدند و او در اصفهان به دنیا آمد و علم و ادب آموخت. در زمان نادر شاه به قضای لشکر منصوب شد و چندی بعد به کلانتری اصفهان برگزیده شد. خط شکسته را خوش می نوشت. شعر را نیز نیکو می سرود.

این بیت از اوست:

ز سوز عشق تو آن را که نیم جانی هستچو شمع تا نفس واپسین زبانی هست[۱]

وفات

محمد حسین شمیم اصفهانی در سال 1159ق به دستور نادر شاه کشته شد.[۲]

پانویس

  1. تذکره آتشکده، نیمه دوم، 524؛ تذکره سفینه المحمود، ج2، ص491؛ لغت نامه دهخدا، ذیل شمیم، ص614: نتایج الافکار، ص395؛ تذکره شمع انجمن، ص372؛ تتمیم امل الآمل، صص 129 و 130؛ شهداء الفضیله، ص254؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص132؛ الذریعه، ج9، ص546؛ دانشمندان و سخن سرایان فارس، ج2، ص319.
  2. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص 705 - 706.

منبع