این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «علیرضا رویدشتی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (جایگزینی متن - 'اعلام اصفهان' به ' اعلام اصفهان') |
جز (اصلاح منبع) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''ملاّ علیرضا بن رئیس حسین'''، شاعر ادیب در قرن یازدهم هجری است. | '''ملاّ علیرضا بن رئیس حسین'''، شاعر ادیب در قرن یازدهم هجری است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
از اهالی روستای «سیچی» بلوک رویدشتین اصفهان بوده و در مکتب خانه با خواندن «دیوان ظهیر فاریابی» طبعش به گفتن شعر مایل گشته است. | او از اهالی روستای «سیچی» بلوک رویدشتین اصفهان بوده و در مکتب خانه با خواندن «دیوان ظهیر فاریابی» طبعش به گفتن شعر مایل گشته است. | ||
در شعر روش قدماء را داشته. در هفتاد سالگی پیری زنده دل و خوش صحبت بوده است. وی در اصفهان ساکن و معاصر میرزا محمّدطاهر نصرآبادی بوده است. | در شعر روش قدماء را داشته. در هفتاد سالگی پیری زنده دل و خوش صحبت بوده است. وی در اصفهان ساکن و معاصر میرزا محمّدطاهر نصرآبادی بوده است. | ||
این دو بیت را خطاب به علاءالدّین محمّد شهرستانی سروده است: | این دو بیت را خطاب به علاءالدّین محمّد شهرستانی سروده است:{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|ای خداوندی که پیش دست دریا بخششت|هست بی قدر زر، چونان که بی مقدار کاه}} | {{ب|ای خداوندی که پیش دست دریا بخششت|هست بی قدر زر، چونان که بی مقدار کاه}} | ||
{{ب|نیست مستبعد که گردد قابل نشو و نما| از نسیم و خُلق تو در کهگل دیوار کاه}} | {{ب|نیست مستبعد که گردد قابل نشو و نما|از نسیم و خُلق تو در کهگل دیوار کاه<ref>تذکره نصرآبادی،ج1،ص614.</ref><ref>مصلح الدین مهدوی،اعلام اصفهان،ج4،ص660-661.</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* مهدوی، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج 4]] | ||
[[رده: شهریور ماه 1401]] | [[رده: شهریور ماه 1401]] | ||
[[رده:شعرا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۰۱
ملاّ علیرضا بن رئیس حسین، شاعر ادیب در قرن یازدهم هجری است.
معرفی
او از اهالی روستای «سیچی» بلوک رویدشتین اصفهان بوده و در مکتب خانه با خواندن «دیوان ظهیر فاریابی» طبعش به گفتن شعر مایل گشته است.
در شعر روش قدماء را داشته. در هفتاد سالگی پیری زنده دل و خوش صحبت بوده است. وی در اصفهان ساکن و معاصر میرزا محمّدطاهر نصرآبادی بوده است.
این دو بیت را خطاب به علاءالدّین محمّد شهرستانی سروده است:
| ای خداوندی که پیش دست دریا بخششت | هست بی قدر زر، چونان که بی مقدار کاه | |
| نیست مستبعد که گردد قابل نشو و نما | از نسیم و خُلق تو در کهگل دیوار کاه[۱][۲] |
پانویس
منبع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.