شهید سید حسن بهشتی نژاد

شهید سید حسن بهشتی نژاد
زادهٔ	۱۳۲۴ اصفهان
درگذشت/شهادت	۱۳۶۰/۵/۱ اصفهان
مدفن	گلستان شهدای اصفهان
یادمان‌ها	اصفهان
محل تحصیل	حوزه علمیه اصفهان و قم
والدین	سید مصطفی (پدر)

زندگینامه

پدرش روحانی عالی قدر مرحوم سید مصطفی، در علم و عمل و بویژه تقوا و ورع زبانزد خاص و عام بود. مادرش نیز پرهیزگار و از خاندان پارسایان به شمار می رفت. پدرش می گفت: علاقه دارم همه فرزندانم خدمتگزار دین و امام زمان (ارواحنا فداه ) باشند و چنین شد که سید حسن نیز راه حوزه را برگزید. ده سال در حوزه علمیه اصفهان از محضر استادان مشهور و بویژه پدر بهره جست. در قم نیز از اساتید مشهوری همچون آیت الله حائری یزدی استفاده فراوان برد و بعد هم در مدرسه علمیه «حقانی» که با سبک نوینی اداره می شد، تحصیل نمود.

شهید بزرگوار در دست نوشته هایش چنین می نویسد: « در کنار تحصیل با دوستان خوش فکر در مباحث مختلف اسلامی به خصوص تفسیر و حدیث بحث و گفتگو می کردیم که بسیار مفید و پر بار بود. از نظر تبلیغی همیشه در صحنه بودم و همراه با تحصیل، فعالیت تبلیغی داشتم. بخصوص در اصفهان و اطراف آن، از نظر مبارزاتی از همان سالهای اول نهضت همانند هر طلبه جوانی، عشق و شور داشتم که مسائل را خوب بفهمم و به عمق جان بپذیرم و همیشه علاقه مند بودم که در راه خدمت به اسلام نقش فعال داشته باشم. تا اینکه با بعضی از دوستان، مسافرتی به تهران رفتم. خدمت استاد شهید آیت الله مطهری و استاد شهید مظلوم آیت الله بهشتی رسیدیم و کسب تکلیف کرده، از آنها کمک فکری خواستیم که به ما خطی بدهند که بهتر بتوانیم در آن شرایط انجام وظیفه کنیم».

سید حسن در همان سالهای ابتدای نهضت روحانیت، به ترویج مبانی انقلاب اسلامی پرداخت و از سال ۵۵ به بعد با جلساتی که در حضور آیت الله بهشتی انجام می گرفت، خط فکری ایشان را دنبال نمود و این مبارزه تا سقوط شاه و خاندان پلید پهلوی ادامه یافت. سخنرانی های او در منزل آیت الله خادمی در روزهای تحصن و نیز هفتم محرم در مسجد سید، در مبارزات مردم اصفهان تاریخ ساز بود. پس از انقلاب اسلامی نیز همواره در خدمت انقلاب بود و به پیشنهاد آیت الله دکتر بهشتی، نه ماه مسئولیت افتخاری دادگاه انقلابی شیراز را بر عهده گرفت و در همان سالهای اول به عنوان امام جمعه موقت شهر اصفهان به اقامه نماز جمعه می پرداخت.

سید حسن بهشتی نژاد درست یک روز قبل از انتخابات مجلس، در حالی که آماده خدمت در این سِمَت بود شهيد شد. منافقین این مسأله را به خوبی درک کرده بودند که اگر چنین کسانی متولیان قانون گذاری باشند، کفر و نفاق در کشور جایگاهی ندارد؛ چرا که او خود بر فراز منبر گفته بود: «تا این عمامه های سیاه و سفید بر سر ماهاست، نمی گذاریم اوضاع به وضع قبلی برگردد».