این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید اسماعیل زمانی»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) (ایجاد کلی) |
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) (افزودن شماره صفحه) |
||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
لشکر ۱۴ امام حسین (ع) خیمه گاه عشق بود، چه خاطرات شیرین و حزینی، چه جوانان پاک و نازنینی!... و اسماعیل زمانی یکی از آنان بود، پانزده سالش بود که در حوزه علميه خوانسار ثبت نام کرد. در مدرسه ولی عصر (عج)، کتاب را گشود، چند ورقی خواند، دریافت که درس عشق در دفتر نمی گنجد. فهمید که اکنون دوران عشق ورزی است. پس با عنوان رزمنده رزمی تبلیغی پا به جبهه گذاشت. | لشکر ۱۴ امام حسین (ع) خیمه گاه عشق بود، چه خاطرات شیرین و حزینی، چه جوانان پاک و نازنینی!... و اسماعیل زمانی یکی از آنان بود، پانزده سالش بود که در حوزه علميه خوانسار ثبت نام کرد. در مدرسه ولی عصر (عج)، کتاب را گشود، چند ورقی خواند، دریافت که درس عشق در دفتر نمی گنجد. فهمید که اکنون دوران عشق ورزی است. پس با عنوان رزمنده رزمی تبلیغی پا به جبهه گذاشت. | ||
وقتی هم که می خواست برود، سنش کم بود ولی به هر صورت به جبهه اعزام شد، حجله گاه شهادت او آماده بود! کریلای۵ رزم بی امان و آتش و گلوله اسماعیل با تمام روحیه و دلاوری در عملیات کربلای۵ مجاهدت نمود تا سرانجام چهارم اسفند ماه سال ۶۵ با اصابت ترکش به پهلویش شربت شهادت نوشید.<ref>شاهدان روحانی. | وقتی هم که می خواست برود، سنش کم بود ولی به هر صورت به جبهه اعزام شد، حجله گاه شهادت او آماده بود! کریلای۵ رزم بی امان و آتش و گلوله اسماعیل با تمام روحیه و دلاوری در عملیات کربلای۵ مجاهدت نمود تا سرانجام چهارم اسفند ماه سال ۶۵ با اصابت ترکش به پهلویش شربت شهادت نوشید.<ref>شاهدان روحانی.ص۴۶۲</ref> | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:گلپایگان]] | [[رده:گلپایگان]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۲۸
| شهید اسماعیل زمانی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۵۰ گلپایگان |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۵/۱۲/۴ شلمچه |
| مدفن | گلزار شهدای شهر گوگد |
| یادمان‌ها | اصفهان |
| محل تحصیل | مدرسه علمیه خوانسار |
| والدین |
|
زندگینامه
لشکر ۱۴ امام حسین (ع) خیمه گاه عشق بود، چه خاطرات شیرین و حزینی، چه جوانان پاک و نازنینی!... و اسماعیل زمانی یکی از آنان بود، پانزده سالش بود که در حوزه علميه خوانسار ثبت نام کرد. در مدرسه ولی عصر (عج)، کتاب را گشود، چند ورقی خواند، دریافت که درس عشق در دفتر نمی گنجد. فهمید که اکنون دوران عشق ورزی است. پس با عنوان رزمنده رزمی تبلیغی پا به جبهه گذاشت. وقتی هم که می خواست برود، سنش کم بود ولی به هر صورت به جبهه اعزام شد، حجله گاه شهادت او آماده بود! کریلای۵ رزم بی امان و آتش و گلوله اسماعیل با تمام روحیه و دلاوری در عملیات کربلای۵ مجاهدت نمود تا سرانجام چهارم اسفند ماه سال ۶۵ با اصابت ترکش به پهلویش شربت شهادت نوشید.[۱]
منابع
- ↑ شاهدان روحانی.ص۴۶۲