شهید مهدی توکلی

ازهوش و ذكاوتش می گفت، از خاموشی و خلق خوشش !مادری مهربان که داغ دو فرزند عزیزجان او را گداخته. سردار شهید اصغر توکلی و این بار هم مهدی. می گفت: سه ماه بعد از اولین مرتبه اعزامش برگشته علت مراجعتش را جویا شدم. گفت: تعدادی از مجروحان را به اصفهان آورده ام. چند روزی ماند و رفت و بعد برادرش مجتبی گفت: مادر!مهدی زخمی شده بود و از من خواست به شما نگویم. دریغا که این دیداراخر  ما بود و حتی فرزند مجروحم را ندیدم تا مرهمی پر زخمش گذارم ...

مهدی به شهادت رسیده بود، اما جنازه اش به دست ما نرسید. برادر بزرگترش حاج مرتضی سراسیمه برای کسب خبری از او به اهواز و آبادان رفت، اما خبری نشد که نشد روزها گشت و خدا صدای شکستن قلب مرا شنید تا ۳۷ روز بعد پیکر خونین و خاک آلود فرزندم را آوردند تا در جواربرادر شهیدش به خاک بسپارند.