این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید جعفر بن محمدامين مرعشی اصفهانی»
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
Kh1.Alizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''ميرزا جعفر صافی''' فرزند سيّد محمّدامين حسينی از سلسله ی سادات جليل القدر و شعرای مشهور عهد خويش بوده است | '''ميرزا جعفر صافی''' فرزند سيّد محمّدامين حسينی از سلسله ی سادات جليل القدر و شعرای مشهور عهد خويش بوده است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
وی بسيار خوش طبع و شيرين زبان بوده و بنـا بـه نوشته [[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|معلّم حبيب آبادی]] در [[مكارم الآثار]] بيشتر اوقات غزل سـرايی مـی نمـوده اسـت. | |||
دِنبِلی در تجربةالاحرار و تسليةالابرار نام او را ميرزا محمّدجعفر صافی مـی نويسـد و او را شاعری صاحب طبع و شيرين زبان می داند و چنين ادامه می دهد كـه، مكـرّر در اصفهان به صحبتش رسيدم وی را مردی نيك اخلاق و درويش مشرب ديدم در سـنه تسع و عشر و مأتين بعد الالف(1219) در اصفهان وفات يافت.<ref>دِنبِلی، عبدالرزاق، تجربةالاحرار و تسليةالابرار، ص442.</ref> | دِنبِلی در تجربةالاحرار و تسليةالابرار نام او را ميرزا محمّدجعفر صافی مـی نويسـد و او را شاعری صاحب طبع و شيرين زبان می داند و چنين ادامه می دهد كـه، مكـرّر در اصفهان به صحبتش رسيدم وی را مردی نيك اخلاق و درويش مشرب ديدم در سـنه تسع و عشر و مأتين بعد الالف(1219) در اصفهان وفات يافت.<ref>دِنبِلی، عبدالرزاق، تجربةالاحرار و تسليةالابرار، ص442.</ref> | ||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۲: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
برگرفته از کتاب [[تذكره | برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. ص۳۶۴ | ||
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
نسخهٔ ۲۴ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۱۷
ميرزا جعفر صافی فرزند سيّد محمّدامين حسينی از سلسله ی سادات جليل القدر و شعرای مشهور عهد خويش بوده است.
معرفی
وی بسيار خوش طبع و شيرين زبان بوده و بنـا بـه نوشته معلّم حبيب آبادی در مكارم الآثار بيشتر اوقات غزل سـرايی مـی نمـوده اسـت. دِنبِلی در تجربةالاحرار و تسليةالابرار نام او را ميرزا محمّدجعفر صافی مـی نويسـد و او را شاعری صاحب طبع و شيرين زبان می داند و چنين ادامه می دهد كـه، مكـرّر در اصفهان به صحبتش رسيدم وی را مردی نيك اخلاق و درويش مشرب ديدم در سـنه تسع و عشر و مأتين بعد الالف(1219) در اصفهان وفات يافت.[۱]
معلّم حبيب آبادی سال تولّد او را بنا به نوشته ی الذريعـه (13 ،ص20)مطـابق بـا 1096 ـ 1097 شمسی بيان می كنـد . در مجمـع الفصـحا ج:2 316 او را از معـاريف شعرای زمان خود خوانده است.
آری او پس از هشتاد و نه سال در سال 1219 قمری ديده از جهان فرو بست و در تخت فولاد، تكيه ميرفندرسكی دفـن گرديـد؛[۲]
ولـی در ريحانـة الادب عمـرش را قريب به هفتاد سال نوشته[۳] كه با آنچه در مجمع الفصحا از او در ايـن دو بيـت نقـل شده است؛[۴]
منافات دارد و بنابراين دو بيت از شاهنشاه نامه ی او، عمرش به هشتادونه سال می رسد.
| ز هجرت پس از يكهزار و دويست | ز پنجه فزون بودم از سـال بيسـت | |
| كه از فضل يزدان بـدو پـنج سـال | به نظم آمد ايـن نامـه ی بـی همـال |
آثار
او تأليفات متعدّد دارد؛ از جمله:
1 ـ ديوان اشعار
2 ـ «زبـدة الانساب» در انساب سادات مرعشـيه
3 ــ شاهنشـاه نامـه در معجـزات و غـزوات حضرت رسول و امير عليهماالسلام بر وزن شاهنامه فردوسی كـه بقصـد رسـتگاری منظوم كرده و نسخه ايی از آن را به نزد فتحعلی شاه برده و مورد اشفاق قـرار گرفتـه است.
4 ـ گلشن خيال بر وزن مفعول مفاعلن مفاعيل.
محمود هدايت در گلزار جاويدان علاوه بر اين اشعار، ابياتی ديگر را ذيل نـام و شرح حال صافی اصفهانی آورده است.
| از كوی تـو تنـدخو سـفر خـواهم كـرد | وز خوی تو خلق را خبر خـواهم كـرد | |
| از جور تو سر به سـنگهـا خـواهم زد | وز دست تو خاكها به سر خواهم كـرد[۵] |
معلّم حبيب آبادی به چند شاعر ديگر با تخلّص صافی اشاره دارد كه از آن جمله صافی اردوبادی و صافی تبريزی، صافی خلخالی و صافی قزوينی است.
پانویس
منبع
برگرفته از کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. ص۳۶۴