این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید محمد محبی»
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و | چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و جانفشانی ها و سرانجام هم اصابت تركش، كه در آخرين صفحه زندگيش عطر و گلاب شهادت را بر وجود پاك و بی آلايش او پاشيد. شهید محبی، كودكيش را در ميان مردم ساده زيست نطنز گذراند و به عشق شهيد محمد محب خوشه چينی از معارف [[اهل بيت(ع)]] راهی اصفهان شد تا علم دين بياموزد. جايگاه تحصيلات حوزوی او [[مدرسه علميه صدر بازار اصفهان|مدرسه علميه صدر اصفهان]] بود، مدرس عالمان مجاهد و فاضلان مهذب؛ مدرسه ای که شهید محمد محبی برگ زرين و فخرآفرينی را به كتاب افتخارات ان افزود؛ تا مسير حوزة فقاهت و سنگر جهاد و شهادت را به هم پيوند بزند و علم و عمل را به هم در آميزد.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]، صفحه۱۵۴</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۱ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۲۸
| شهید محمد محبی | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۴ نظنز |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۶/۸/۴ کردستان |
| مدفن | گلستان شهدای اصفهان |
| محل تحصیل | حوزه علمیه صدر بازار اصفهان |
| والدین |
|
شهید محمد محبی یکم تیر ۱۳۴۴، در روستای بیدشگ از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس و مادرش بهجت خانم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس به فراگیری علوم دینی پرداخت. روحانی (سطح 2) بود. سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. چهارم آبان ۱۳۶۶، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای شهرستان اصفهان واقع است.[۱]
زندگی‌نامه
چهار مرتبه اعزام به جبهه و مجاهدت ها و جانفشانی ها و سرانجام هم اصابت تركش، كه در آخرين صفحه زندگيش عطر و گلاب شهادت را بر وجود پاك و بی آلايش او پاشيد. شهید محبی، كودكيش را در ميان مردم ساده زيست نطنز گذراند و به عشق شهيد محمد محب خوشه چينی از معارف اهل بيت(ع) راهی اصفهان شد تا علم دين بياموزد. جايگاه تحصيلات حوزوی او مدرسه علميه صدر اصفهان بود، مدرس عالمان مجاهد و فاضلان مهذب؛ مدرسه ای که شهید محمد محبی برگ زرين و فخرآفرينی را به كتاب افتخارات ان افزود؛ تا مسير حوزة فقاهت و سنگر جهاد و شهادت را به هم پيوند بزند و علم و عمل را به هم در آميزد.[۲]
منابع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، صفحه۵۹۸
- ↑ کتاب شاهدان روحانی، صفحه۱۵۴