این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «عبدالواسع دامی همدانی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) |
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
''' | ''' ملّا عبدالواسع دامی اصفهانی''' پسر ملّا کلب علی همدانی، متخلص به "'''دامی'''" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه متولد سال 1146 بود. | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد: "نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلب علی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. دامى نام ناميش عبدالواسع فريد عهد و وحيد زمان خود بوده اصلش از همدان و نشو و نما يافته در دارالسلطنه ى اصفهان است و در اندك زمان در اكثر علوم خاصـه مشاء و رياضى از علماى زمان خود برترى جسته به مرتبه كه احدى را با او مجـال همسرى نماند. در سال يك هزار و صد و هفتاد و سه بدرود زندگانى كرد ملا حسين رفيق تخلّص اصفهانى كه از اصدق رفقاى او بود تاريخ وفاتش را قطعه گفته كـه مـاده ى آن، ايـن است. | |||
{{م |به نوميدى ز دنيا رفت عبدالواسع <ref>گروسى، فاضلخان، تذكرهى انجمن خاقان، صص5 ـ 50</ref>}} | |||
و اختر نيز در تذكره می نويسد: «...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت». | و اختر نيز در تذكره می نويسد: «...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت». | ||
=='''نمونه اشعار'''<ref>آتشکده آذر ، ص 496.</ref>== | =='''نمونه اشعار'''<ref>آتشکده آذر ، ص 496.</ref>== | ||
{{شعر|}} | |||
{{ب|به کس وصال تو زیبا صنم نخواهد ماند|به من نماند و به اغیار هم نخواهد ماند}} | |||
{{ب|دگرانت نگرانند و من دل نگران|توانم نگرم بر تو، ز بیم دگران}} | |||
|توانم نگرم بر تو، ز بیم دگران}} | {{ب|رخ به پیران و جوانان بنما تا گسلند|پدران از پسران و پسران از پدران}} | ||
{{پایان شعر}} | |||
=='''پانویس'''== | =='''پانویس'''== | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
<references /> | <references /> | ||
==''' | =='''منابع'''== | ||
برگرفته | برگرفته ازکتاب بزم معرفت، مشاهیر [[تخت فولاد اصفهان،]] [[تکیه محقق خواجویی]]، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388. | ||
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص245 | برگرفته از [[کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص245 | ||
[[رده: | [[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]] | ||
نسخهٔ ۸ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۹
ملّا عبدالواسع دامی اصفهانی پسر ملّا کلب علی همدانی، متخلص به "دامی" از فضلای کم نظیر و شعرای درجه اول اصفهان در عهد افشاریه متولد سال 1146 بود.
زندگی نامه
لطفعلی بیک آذر در "آتشکده" می نویسد: "نام نامیش ملا عبدالواسع خلف ملا کلب علی همدانی است، امّا خود در اصفهان متولّد شده و به اعتدال آب و هدای آن دیار خلد آثار، نهال قامتش تربیت یافته، خود را اصفهانی می دانست. نظر به فطرت اصلی در اوایل سن، اکثر علوم رسمی را دیده و در اکثر فنون حکمت خصوصاً ریاضی مهارت داشته و به علّت وسعت مشرب و حداثت سن، گاهی شرخی هایی که دون کمالات او بوده از او سر می زده. غرض، خریفی شیرین زبان و رفیقی مهربان بود. گاهی به نظم ابیات عاشقانه می پرداخت. دامى نام ناميش عبدالواسع فريد عهد و وحيد زمان خود بوده اصلش از همدان و نشو و نما يافته در دارالسلطنه ى اصفهان است و در اندك زمان در اكثر علوم خاصـه مشاء و رياضى از علماى زمان خود برترى جسته به مرتبه كه احدى را با او مجـال همسرى نماند. در سال يك هزار و صد و هفتاد و سه بدرود زندگانى كرد ملا حسين رفيق تخلّص اصفهانى كه از اصدق رفقاى او بود تاريخ وفاتش را قطعه گفته كـه مـاده ى آن، ايـن است.
و اختر نيز در تذكره می نويسد: «...چندانى رعايت ظاهر شريعت نكرده به سـنّت شيخ رئيس شرب مدام را بقدر ترطيب دماغ كه جوهر عقـل نقصـان نپـذيرد جـايز دانسته على رؤس الاشهاد در حوزه درس تجرّع نموده متوجه افاده شدى. بارى در سنه 1173 هجرى در سن بيست وهفت سالگى گويند به نفرين يكـى از فضلا كه حق تعليمى با او داشت درگذشت».
نمونه اشعار[۲]
| به کس وصال تو زیبا صنم نخواهد ماند | به من نماند و به اغیار هم نخواهد ماند | |
| دگرانت نگرانند و من دل نگران | توانم نگرم بر تو، ز بیم دگران | |
| رخ به پیران و جوانان بنما تا گسلند | پدران از پسران و پسران از پدران |
پانویس
منابع
برگرفته ازکتاب بزم معرفت، مشاهیر تخت فولاد اصفهان، تکیه محقق خواجویی، رحیم قاسمی، ناشر: کانون پژوهش، چاپ اول، 1388.
برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان : معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص245