این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید علی میر مجربیان»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '>کتاب شاهدان روحانی،' به '>کتاب شاهدان روحانی،') |
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۱/۸/۱۱|مکان درگذشت=عین خوش|پدر=اصغر|تاریخ تولد=۱۳۴۱|مکان تولد=اصفهان|از دانشگاه=مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان|مدفن=گلستان شهدای اصفهان|عرض_تصویر=170|تصویر=A-mir mojarabyan.jpg}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۱/۸/۱۱|مکان درگذشت=عین خوش|پدر=اصغر|تاریخ تولد=۱۳۴۱|مکان تولد=اصفهان|از دانشگاه=[[مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان]]|مدفن=گلستان شهدای اصفهان|عرض_تصویر=170|تصویر=A-mir mojarabyan.jpg}} | ||
<big>شهید علی میر مجربیان</big> دوم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش اصغر، آسیابان بود و مادرش خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت فرمانده قرارگاه در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت و شکم، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهداي | <big>شهید علی میر مجربیان</big> دوم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش اصغر، آسیابان بود و مادرش خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[مقدمات|سطح (مقدمات)]] پرداخت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت فرمانده قرارگاه در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت و شکم، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.<ref>کتاب [[فرهنگ اعلام شهداي روحاني]]، صفحه ۶۷۵ </ref> | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
گاهى كلاه بر سر مى كشيد و قاب هاى عكس شاه را از مدرسه پايين مى آورد و مى شكست، و شعار مرگ بر شاه مى داد. در حال و هواى طلبگى و درس و بحث حوزه بود كه فهميد كتاب و دفتر جبهه، انسان را زودتر به كمال مطلق مى رساند. چنين بود كه به صحنه كارزار رفت. يك بار مجروح گرديد و پس از مداوا بار ديگر به جبهه هاى جنوب عزيمت كرد و اين بار به آستان جانان سر نهاد و با شهادتى سرخ به لقاى پروردگارش شتافت. | گاهى كلاه بر سر مى كشيد و قاب هاى عكس شاه را از مدرسه پايين مى آورد و مى شكست، و شعار مرگ بر شاه مى داد. در حال و هواى طلبگى و درس و بحث حوزه بود كه فهميد كتاب و دفتر جبهه، انسان را زودتر به كمال مطلق مى رساند. چنين بود كه به صحنه كارزار رفت. يك بار مجروح گرديد و پس از مداوا بار ديگر به جبهه هاى جنوب عزيمت كرد و اين بار به آستان جانان سر نهاد و با شهادتى سرخ به لقاى پروردگارش شتافت. | ||
اين شهيد به آثار استاد مطهرى(ره) بسيار علاقه مند بود و آنها را مطالعه مى كرد. به پدر بسيار احترام مى گذاشت وبيش از سه، چهار ساعتى بيشتر به خواب نمى رفت.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]، صفحه۱۷۳</ref> | اين شهيد به آثار [[مرتضی مطهری|استاد مطهرى(ره)]] بسيار علاقه مند بود و آنها را مطالعه مى كرد. به پدر بسيار احترام مى گذاشت وبيش از سه، چهار ساعتى بيشتر به خواب نمى رفت.<ref>[[کتاب شاهدان روحانی]]، صفحه۱۷۳</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهداي حوزه علميه ذوالفقار]] | |||
نسخهٔ ۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۲۷
| شهید علی میر مجربیان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۱ اصفهان |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۱/۸/۱۱ عین خوش |
| مدفن | گلستان شهدای اصفهان |
| محل تحصیل | مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان |
| والدین |
|
شهید علی میر مجربیان دوم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش اصغر، آسیابان بود و مادرش خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یازدهم آبان ۱۳۶۱، با سمت فرمانده قرارگاه در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به صورت و شکم، شهید شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگی نامه
نقش فعال او در راهپيمايى ها و تظاهرات عليه رژيم سفاك پهلوى بسيار ممتاز بود؛ به طورى كه چندين بار به دام مأموران رژيم افتاد. شور و حالى داشت و هيچ هنگام آرام نمى نشست.
گاهى كلاه بر سر مى كشيد و قاب هاى عكس شاه را از مدرسه پايين مى آورد و مى شكست، و شعار مرگ بر شاه مى داد. در حال و هواى طلبگى و درس و بحث حوزه بود كه فهميد كتاب و دفتر جبهه، انسان را زودتر به كمال مطلق مى رساند. چنين بود كه به صحنه كارزار رفت. يك بار مجروح گرديد و پس از مداوا بار ديگر به جبهه هاى جنوب عزيمت كرد و اين بار به آستان جانان سر نهاد و با شهادتى سرخ به لقاى پروردگارش شتافت.
اين شهيد به آثار استاد مطهرى(ره) بسيار علاقه مند بود و آنها را مطالعه مى كرد. به پدر بسيار احترام مى گذاشت وبيش از سه، چهار ساعتى بيشتر به خواب نمى رفت.[۲]
منابع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهداي روحاني، صفحه ۶۷۵
- ↑ کتاب شاهدان روحانی، صفحه۱۷۳