تفاوت میان نسخه‌های «آقا حسین خوانساری»

نسخهٔ ‏۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۹

حسین بن جمال الدین محمد خوانساری، معروف به محقق خوانساری (۱۰۱۶-۱۰۹۸ق/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی اصفهان و حکیم شیعی در دوره صفوی که در دانش فلسفه و حکمت تبحّر داشت. او در آغاز به کلام و فلسفه گرایش داشت، ولی بعدها به فقه و اصول علاقمند و در این رشته معروف شد و ریاست علمی و مذهبی زمان بر او مسلّم گردید.

تکیه خوانساری‌ها در مزار تخت پولاد. در این بقعه حدود هفتاد نفر از صالحان و عالمان مدفونند.

زندگینامه

آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.^[۱] پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در مدرسه خواجه‌ملک، به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری همچون ميرفندرسكى، ملّا محمد تقى مجلسى و غيره استفاده نمود و استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد.

فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.^[۲] شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانش های معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود.^[۳] وی تولیت مدرسه «جده صاحب قرانی» اصفهان را بر عهده داشت.^[۴]

از ديوان اشعار اوست:

حباب آسا به بحر حسن او تا ديـده وا كـردم		به انداز نگاهى هسـتى خـود را فـدا كـردم
چيزى نماند در ره ديـن شـيخ سـاده را		جز دامن ردا كـه كنـد صـاف بـاده ر

آثار

تصنيفات و تأليفات بی شمارى از او به يادگار مانده است كه از آن جمله می توان به مشارق الشموس، ترجمه قرآن، ترجمه صحيفه ى سجاديه، تفسير سـوره ى فاتحـه، الجبر و الاختيار، الجزء لا يتجزّى، حاشيه بر الهيات شفا، حاشيه بـر طبيعيـات شـفا، حاشيه بر شرح اشارات خواجه نصيرالدين طوسى، رساله در شبهات و... و مجموعـه اشعار و تعليقات و منشات و آثار فراوان ديگر اشاره نمود.^[۵]

درگذشت

وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر بابا رکن الدین مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد^[۶]آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری (تکیه خوانساری‌ها) معروف شده‌است؛ آقا كمال الدين نيز فرزند دیگر اوست که از او اسمى باقى مانده است.^[۷]

پانویس

↑ خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰
↑ خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰
↑ افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.
↑ آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳
↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1 ،صص558 ـ 55
↑ خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.
↑ بخشى، يوسف، شعراى خوانسار، صص 24 و 25.

منبع

برگرفته از کتاب تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص۵۳

[1] خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰

[2] خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰

[3] افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.

[4] آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳

[5] مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1 ،صص558 ـ 55

[6] خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.

[7] بخشى، يوسف، شعراى خوانسار، صص 24 و 25.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-حسین بن جمال الدین محمد خوانساری، معروف به محقق خوانساری (۱۰۱۶-۱۰۹۸ق/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی اصفهان و حکیم شیعی در دوره صفوی که در دانش فلسفه و حکمت تبحّر داشت.
+'''حسین بن جمال الدین محمد خوانساری'''، معروف به '''محقق خوانساری''' (۱۰۱۶-۱۰۹۸ق/۱۶۰۷-۱۶۸۷م) از فقهای مکتب فقهی اصفهان و حکیم شیعی در دوره صفوی که در دانش فلسفه و حکمت تبحّر داشت.
 او در آغاز به کلام و فلسفه گرایش داشت، ولی بعدها به فقه و اصول علاقمند و در این رشته معروف شد و ریاست علمی و مذهبی زمان بر او مسلّم گردید.
-خوانساری در ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در ۸۲ یا ۸۴ سالگی در اصفهان درگذشت و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر بابا رکن الدین مدفون گردید، که این بخش از قبرستان تخت فولاد، به تکیه آقا حسین خوانساری معروف شده‌است.
 [[پرونده:تکیه خوانساری ها در مزار تخت پولاد. در این بقعه حدود هفتاد نفر از صالحان و عالمان مدفونند..jpg|بندانگشتی|تکیه خوانساری‌ها در مزار تخت پولاد. در این بقعه حدود هفتاد نفر از صالحان و عالمان مدفونند.]]
 <br />
 == زندگینامه ==
-آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref> پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در مدرسه خواجه‌ملک، به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد.
+آقاحسین خوانساری در خوانسار به دنیا آمد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref> پیش از رسیدن به سن بلوغ، به قصد کسب معارف و علوم اسلامی به اصفهان رفت و در [[مدرسه خواجه‌ملک،]] به تحصیل پرداخت. در اصفهان از محضر استادان بسیاری همچون [[ميرفندرسكى]]، ملّا [[محمد تقى مجلسى]] و غيره استفاده نمود و استفاده کرد و به همین جهت خود را «تلمیذ البشر» نامید که اشاره به کثرت استادهایش داشته باشد.
-فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref> شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد. آقاحسین با وجود مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانش های معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود.<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.</ref> وی تولیت مدرسه «جده صاحبقرانی» اصفهان را بر عهده داشت.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>
-== اساتید ==
-* [[میرفندرسکی]]؛ خوانساری معقول را نزد وی فرا گرفت.
-* [[محمدتقی مجلسی؛]] او استاد علوم نقلی آقا حسین خوانساری بود و به وی اجازه روایت داد.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۳</ref>
-* [[سید حسین اصفهانی]] خلیفة السلطان،
-* محقق سبزواری مؤلف کتاب الذّخیره؛ از او دوازه سال کسب علم کرد و اجازه روایت دریافت نمود.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>
-* [[حیدر بن محمد خوانساری]] نویسنده زبدة التصانیف
-== شاگردان ==
+فقر و تنگدستی که در دوران تحصیل گریبان گیرش بود، مانع پیشرفت وی نشد تا جایی که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.<ref>خوانساری٬ روضات الجنات فی أحوال العلماء و السادات، ۱۳۹۰ق، ج‏۲، ص۳۵۰</ref> شاه سلیمان صفوی جبّه گران بهای خود را برای او فرستاد و در یکی از سفرها نیابت سلطنت و رسیدگی به کارهای کشوری را به وی واگذار کرد.
-آقاحسین خوانساری در هر دو رشته معقول و منقول تدریس می‌کرد به همین جهت به «استاد الکل فی الکل» معروف گشت. وی شاگردان بسیاری داست چنان که گفته شده اكثر علماى ايران تلميذ ايشان‏ است.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref> <ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>برخی از شاگردان او عبارتند از:
+آقاحسین با وجود مقام و رفاهی که داشت، همواره پناه بینوایان و تهیدستان بود. او در دانش های معقول و منقول تبحّر داشت و به گفته افندی اصفهانی «پشتوانه اهل علم» بود.<ref>افندی اصفهانی، ریاض‌العلماء، ص ۵۷.</ref> وی تولیت مدرسه «[[جده صاحب قرانی]]» اصفهان را بر عهده داشت.<ref>آزاد کشمیری، نجوم السماء فى تراجم العلماء٬ ۱۳۸۷، ج۱، ص۱۱۳</ref>
-* [[آقا جمال خوانساری|آقاجمال‌الدین محمد]] (فرزند وی).<ref name=":0">خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>
+از ديوان اشعار اوست:
-* آقارضی‌الدین محمد (فرزند دیگر وی).
+{{شعر}}
-* [[محمد صالح خاتون آبادی]] که مدت ۲۰ سال نزد او شاگردی کرد.
+{{ب|حباب آسا به بحر حسن او تا ديـده وا كـردم|به انداز نگاهى هسـتى خـود را فـدا كـردم}}
-* ملا [[میرزای شیروانی]] شارح و محشّی معالم‌الاصول؛
+{{ب|چيزى نماند در ره ديـن شـيخ سـاده را|جز دامن ردا كـه كنـد صـاف بـاده ر}}
-* شیخ‌ جعفر قاضی؛
+{{پایان شعر}}
-* [[سید نعمت‌الله جزایری]]؛
-* [[محمد بن عبدالفتاح تنکابنی]] معروف به «سراب».
-* ملا [[علیرضا شیرازی]] که شاعری فاضل بود و «تجلّی» تخلص می‌کرد.
-* میرزا [[فخرالدین خراسانی]] حکیم؛
-* میرزا [[عبدالله افندی]]، مؤلف ریاض‌العلماء که به گفته خود،شرح اشارات را نزد او خوانده است.<ref name=":0" />
-* میرزا [[محمد بن حسن شیروانی]]<ref name=":0" />
-* [[محمدحسن حر عاملی]]؛ صاحب امل الآمل. او از آقا حسین اجازه رویات دارد.
 == آثار ==
-آقاحسین خوانساری نویسنده‌ای پرکار بود و آثاری فراوان از خود به یادگار گذاشت. نوشته‌های او را می‌توان به ۳ دسته تقسیم کرد:
+تصنيفات و تأليفات بی شمارى از او به يادگار مانده است كه از آن جمله می توان به مشارق الشموس، ترجمه قرآن، ترجمه [[صحيفه ى سجادي]]ه، تفسير سـوره ى فاتحـه، الجبر و الاختيار، الجزء لا يتجزّى، حاشيه بر الهيات شفا، حاشيه بـر طبيعيـات شـفا، حاشيه بر شرح اشارات خواجه نصيرالدين طوسى، رساله در شبهات و... و مجموعـه اشعار و تعليقات و منشات و آثار فراوان ديگر اشاره نمود.<ref>مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1 ،صص558 ـ 55</ref>
-الف آثار چاپی:
-* مشارق الشموس فی شرح الدروس. کتاب معروف او در فقه، که شرحی است بر کتاب‌ ''الدروس الشرعیه'' نوشته شهید اول ابوعبدالله محمدبن مکی عاملی (۷۳۴-۷۸۴ق/۱۳۳۴-۱۳۸۲م). این کتاب ناتمام است و آقاحسین موفق نشده است، شرح مبحث اخبار ائمه و گفتارهای فقیهان امامی در هر مبحث را به اتمام برساند.<ref>غروی حایری، جامع‌الرواه، ج۱، ص۲۳۵.</ref> این کتاب به گفته صاحب روضات‌الجنات از لحاظ کثرتِ تحقیقات، کم‌نظیر است.<ref name=":0" /> این کتاب ۲ بار در ۱۳۰۵ و ۱۳۱۱ق/۱۸۸۸ و ۱۸۹۳م در تهران چاپ شده است.
-* تعلیقه بر حاشیه محقق سبزواری. تهران، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م.
-* الرسالة فی مقدمةالواجب، ایران، ۱۳۱۷ق/۱۸۹۹م.
-ب آثار خطی:
-* حاشیه اشارات
-* حاشیه بر الهیات شفا
-* رساله اجماع
-* انشاء درباره حرمت شراب
-* انشاء در تعریف بهار
-* تعریف سخن؛
-* رساله در خمس
-* حاشیه بر شرح تجرید علامه حلی
-* حاشیه بر مطول
-* شبهه طفره
-* حل شک در تقسیم جسم تا بی‌نهایت
-* حاشیه بر محاکمات
-* حاشیه بر مختصر الاصول
-* فایده درباره علم باری تعالی
-* تعلیقه بر حاشیه قدیم علامه دوانی.
-* معالم الفقه؛
-* ترجمه قرآن کریم؛
-آثار خطی او به‌طور گسترده‌ای در کتابخانه‌های ایران موجود است و کمتر کتابخانه‌ای است که چند اثر از او را نداشته باشد.
-ازجمله این کتابخانه‌ها می‌توان موارد ذیل را برشمرد<ref>کتابخانه مشهد، فهرست خطی، ۱/۲۶۶، ۳۶۳،۷۱۰، ۷۱۱، ۷۲۳؛ آخوند همدان، فهرست خطی، صص ۱۰۱-۱۰۲، ۱۸۷، ۲۲۸؛ آستان‌قدس، فهرست، ۵/۶۱۴-۶۱۵، ۶/۴۹-۵۰، ۹/۳۰۳-۳۰۴؛ آصفیه، فهرست خطّی، ۳/۴۷۶؛ اهدایی مشکوة، فهرست خطی، ۳/۲۲۸-۲۲۹، ۲۴۲-۲۴۳؛ آیت‌الله مرعشی، فهرست خطی، ۱/۲۴۲-۲۴۳، ۴/۲۱۰؛ برکلمان، ذیل، ۲/۵۹۰؛ جامع گوهرشاد، فهرست خطی، ۱/۱۰۸-۱۰۹؛ خانقاه نعمت‌اللهی، فهرست خطی،ص۱۹۹-۲۰۰؛ دانشکده ادبیات مشهد، فهرست خطی، صص ۲۲۶-۲۲۷؛ سپهسالار (سابق)، فهرست خطی ۴/۱۸۲-۱۸۳، ۲۳۸؛ شورای ملی (سابق)، فهرست خطی، صص ۴۳۲، ۵/۱۰۴-۱۰۸، ۱۶۶-۱۷۴، ۱۹۲-۱۹۷، ۶/۲۰-۲۱، ۷/۳۵۳، ۹ (۱)/۴۲۰، ۹ (۲) ۵۱۴-۵۱۵، ۱۱/۲۴۵-۲۴۶، ۱۲/۲۱-۲۲، ۱۱۰، ۱۱۷، ۱۳/۲۰۰-۲۰۱، ۱۹/۳۳۲؛ فیضیه، فهرست خطی، ۱/۸۵، ۲۴۶؛ کتابخانه رشت و همدان، فهرست خطی، صص ۱۱۱۱، ۱۳۱۳، ۱۳۵۹؛ کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، فهرست خطی، ۱۶/۳۳۹-۳۴۰، ۳۴۲-۳۳۴، ۳۵۴، ۳۵۹، ۴۲۵، ۴۳۰، ۵۷۴، ۶۴۵، ۶۴۸، ۱۷/۱۲۴، ۵۲۴؛ کتابخانه مرکزی، فهرست خطی، ۷/۹۱، ۴۸۰، ۶۱۰، ۸/۱۵۳، ۳۷۵، ۵۵۴، ۶۰۱، ۶۱۰، ۶۱۶، ۹/۱۱۹۱، ۱۲۱۵، ۱۳۶۳، ۱۴۰۱، ۱۴۱۱، ۱۱/۲۲۹۶، ۱۳/۳۳۵۰-۳۳۵۱، ۱۴/۳۶۷۶؛ مشار، خانبابا، فهرست چاپی عربی، ۱۹۳، ۲۹۴-۲۹۵، ۴۵۲، ۴۷۶، ۸۴۵؛ ملی تهران، فهرست خطی، ۷/۸۱، ۳۱۱، ۸/۹۹، ۱۴۵-۱۴۶، ۳۸۵، ۹/۱۸، ۱۰/۵۷۶؛ ملی ملک، فهرست خطی، ۲۲۴، ۲۴۴؛وزیری یزد، فهرست خطی، ۱/۱۸۲-۱۸۳، ۲/۵۶۹، ۴/۱۳۱۷، ۱۴۰۵.</ref>:
-* کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران
-* کتابخانه ملی تهران
-* کتابخانه ملی ملک
-* کتابخانه خانقاه نعمت‌اللهی
-* کتابخانه سپهسالار(سابق)
-* کتابخانه شورای ملی (سابق)
-* کتابخانه رشت
-* کتابخانه آخوند(همدان)
-* کتابخانه وزیری(یزد)
-* کتابخانه فیضیه
-* کتابخانه آیت‌الله مرعشی (قم)
-* کتابخانه مسجد گوهرشاد
-* کتابخانه آستان قدس رضوی، دانشکده ادبیات (مشهد)
-ج آثار منسوب:
-* المائدةالسلیمانیة، به فارسی، در خوردنیها و نوشیدنیها برایشاه سلیمان صفوی
-* ترجمه صحیفه سجادیه به فارسی
-* رساله در جبر و اختیار
-* جواهر و اعراض
-* شرح کافیه ابن‌حاجب
-* شرح هیأت فارسی قوشجی
-* رساله در شبهه ایمان و کفر
-* رساله در شبهه استلزام
-* رساله در تشکیک
-* ترجمه کتاب نهج‌الحق علّامه حلّی به فارسی برای شاه‌سلیمان صفوی
-* تفسیر سوره فاتحه
-* حاشیه بر شرح حکمة‌العین.
-== ازدواج و فرزندان ==
-چون خوانساری به مجلس درس محقق سبزواری وارد شد بسیار مورد توجه او قرار گرفت و در قسمتی از خانه او سکونت گزید. محقق خواهرش را نیز بدو تزویج نمود.<ref name=":1">جناب٬‌ رجال و مشاهیر اصفهان، ۱۳۸۵ ٬ ص۲۳۴</ref> او در فرزند در زمره عالمان دارد:
-* آقا محمد خوانساری مولف تتمیم مشارق الشموس فی شرح الدروس که شرحی است بر دو باب از کتاب پدرش. وی متوفای ۱۱۱۳ق می باشد.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۳۰ق، ج۹، ص۲۷۳</ref>
-* آقا جمال الدین متوفای ۱۱۲۱ق.
 == درگذشت ==
-وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر بابا رکن الدین مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد.<ref name=":1" /> آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری (تکیه خوانساری‌ها) معروف شده‌است.
+وفاتش در ۱ رجب سال ۱۰۹۸ق یا ۱۱۰۰ق در اصفهان بوده‌است و در قبرستان تخت فولاد اصفهان، نزدیک قبر [[بابا رکن الدین]] مدفون گردید. شاه سليمان براى او بقعه عالى بنا كرد<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۲، ص۳۵۲.</ref>آقا جمال‌الدین خوانساری وآقا رضی‌الدین خوانساری، پسران وی نیز در همانجا مدفون هستند، که به تکیه آقا حسین خوانساری ([[تکیه خوانساری‌ها]]) معروف شده‌است؛ آقا كمال الدين نيز فرزند دیگر اوست که از او اسمى باقى مانده است.<ref>بخشى، يوسف، شعراى خوانسار، صص 24 و 25.</ref>
-== بزرگداشت ==
-در شهريور سال ۱۳۷۸ ش كنگره‏ اى سه روزه در بزرگداشت مرحوم خوانسارى برگزار شد. نشست های این کنگره در شهرهای قم، اصفهان‏ و خوانسار بوده است. <ref>زمانی، هيئت و نجوم اسلامى، ۱۳۷۸ش، ج‏۴، ص۲۱۱.</ref>
-<br />
 == پانویس ==
 <references />
+== منبع ==
+برگرفته از کتاب [[تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص۵۳
+[[رده:تذكره شعراي تخت فولاد اصفهان]]

تفاوت میان نسخه‌های «آقا حسین خوانساری»

نسخهٔ ‏۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۹

محتویات

زندگینامه

آثار

درگذشت

پانویس

منبع

منوی ناوبری

تفاوت میان نسخه‌های «آقا حسین خوانساری»

نسخهٔ ‏۵ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۹

زندگینامه

آثار

درگذشت

پانویس

منبع

منوی ناوبری

جستجو