این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید مرتضی شیخیان»
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) |
Kh1.naghavi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۳/۵/۱۷|مکان درگذشت= پادگان آموزشى غدير |پدر=عباس |تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=نطنز|از دانشگاه=[[مدرسه علميه مهديه قم]]|مدفن=گلزار شهداى روستاى هنجن|تصویر=مرتضی شیخیان.png|عرض_تصویر=170}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۳/۵/۱۷|مکان درگذشت= پادگان آموزشى غدير |پدر=عباس |تاریخ تولد=۱۳۴۳|مکان تولد=نطنز|از دانشگاه=[[مدرسه علميه مهديه قم]]|مدفن=گلزار شهداى روستاى هنجن|تصویر=مرتضی شیخیان.png|عرض_تصویر=170}} | ||
{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' مرتضی شیخیان''' یکم آبان ۱۳۴۳، در روستای هنجن از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[سطح]] ([[مقدمات]]) پرداخت. به عنوان پاسدار وظیفه خدمت می کرد. هفدهم مرداد ۱۳۶۳، در پادگان غدیر اصفهان هنگام آموزش نظامی بر اثر اصابت گلوله به پهلو، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای | {{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' مرتضی شیخیان''' یکم آبان ۱۳۴۳، در روستای هنجن از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا [[سطح]] ([[مقدمات]]) پرداخت. به عنوان پاسدار وظیفه خدمت می کرد. هفدهم مرداد ۱۳۶۳، در پادگان غدیر اصفهان هنگام آموزش نظامی بر اثر اصابت گلوله به پهلو، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.<ref>کتاب [[فرهنگ اعلام شهدای روحانی]]، ص۴۳۳</ref> | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
طلبه شهيد مرتضى شيخيان شهيدى گرانقدر از ديار نطنز كه براى يارى دين خدا و انقلاب شكوهمند اسلامى به فرمان [[امامش | طلبه شهيد مرتضى شيخيان شهيدى گرانقدر از ديار نطنز كه براى يارى دين خدا و انقلاب شكوهمند اسلامى به فرمان [[سيد روح الله موسوي خميني|امامش]] لبيك گفت. [[مدرسه مهديه قم]] در سال ۱۳۶۲ پذيراى اين [[طلبه]] مجاهد شد تا تسبيح او را در حجره هاى محقرّ خود بشنود. وى پس از مدتى تحصيل معارف الهى، سلوك معنوى و خوشه چينى از علوم اهل بيت (ع) به عشق حضور در جبهه هاى حق عليه باطل و يارى رساندن به رزمندگان اسلام براى آموزش نظامى به پادگان غدير اصفهان رفت كه در حين مانور آموزشى به خيل شهيدان پيوست. | ||
در حقيقت اگرچه او در آرزوى پيوستن به صف جهادگران در صحنه هاى پيكار ناكام ماند، اما به مقصد نهايى اش، با سرعت دست يافت و به حريم شهود وصال شتافت.<ref>کتاب شاهدان روحانی ، ص ٦٠٤</ref> | در حقيقت اگرچه او در آرزوى پيوستن به صف جهادگران در صحنه هاى پيكار ناكام ماند، اما به مقصد نهايى اش، با سرعت دست يافت و به حريم شهود وصال شتافت.<ref>کتاب [[شاهدان روحانی]] ، ص ٦٠٤</ref> | ||
== | ==منابع== | ||
[[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | [[رده:شهدای حوزه علمیه اصفهان]] | ||
[[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان نطنز)]] | [[رده:شهدای طلبه و روحانی (شهرستان نطنز)]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شهداي حوزه علميه قم]] | [[رده:شهداي حوزه علميه قم]] | ||
نسخهٔ ۲ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۴۷
| شهید مرتضی شیخیان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۳ نطنز |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۳/۵/۱۷ پادگان آموزشى غدير |
| مدفن | گلزار شهداى روستاى هنجن |
| محل تحصیل | مدرسه علميه مهديه قم |
| والدین |
|
شهید مرتضی شیخیان یکم آبان ۱۳۴۳، در روستای هنجن از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کشاورز بود و مادرش صاحب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان پاسدار وظیفه خدمت می کرد. هفدهم مرداد ۱۳۶۳، در پادگان غدیر اصفهان هنگام آموزش نظامی بر اثر اصابت گلوله به پهلو، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.[۱]
زندگی نامه
طلبه شهيد مرتضى شيخيان شهيدى گرانقدر از ديار نطنز كه براى يارى دين خدا و انقلاب شكوهمند اسلامى به فرمان امامش لبيك گفت. مدرسه مهديه قم در سال ۱۳۶۲ پذيراى اين طلبه مجاهد شد تا تسبيح او را در حجره هاى محقرّ خود بشنود. وى پس از مدتى تحصيل معارف الهى، سلوك معنوى و خوشه چينى از علوم اهل بيت (ع) به عشق حضور در جبهه هاى حق عليه باطل و يارى رساندن به رزمندگان اسلام براى آموزش نظامى به پادگان غدير اصفهان رفت كه در حين مانور آموزشى به خيل شهيدان پيوست.
در حقيقت اگرچه او در آرزوى پيوستن به صف جهادگران در صحنه هاى پيكار ناكام ماند، اما به مقصد نهايى اش، با سرعت دست يافت و به حريم شهود وصال شتافت.[۲]
منابع
- ↑ کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی، ص۴۳۳
- ↑ کتاب شاهدان روحانی ، ص ٦٠٤