این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «شهید احمد حاجی زاده»
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '</big>' به ''''') |
Sab00riyan (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<big>شهید' به '{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} '''') |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۳/۱۲/۲۲|مکان درگذشت= عمليات بدر |پدر=ابوالقاسم|تاریخ تولد=۱۳۴۶|مکان تولد=نطنز|از دانشگاه=حوزه علميه نطنز|مدفن=گلزار شهداى طلامه نطنز|تصویر=احمد حاجی زاده.png|عرض_تصویر=170}} | {{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۳/۱۲/۲۲|مکان درگذشت= عمليات بدر |پدر=ابوالقاسم|تاریخ تولد=۱۳۴۶|مکان تولد=نطنز|از دانشگاه=حوزه علميه نطنز|مدفن=گلزار شهداى طلامه نطنز|تصویر=احمد حاجی زاده.png|عرض_تصویر=170}} | ||
{{قلم رنگ۱|قرمز| |شهید}} ''' احمد حاجی زاده''' سوم اردیبهشت ۱۳۴۶، در روستای طامه از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش ابوالقاسم و مادرش بتول نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد.<ref>کتاب فرهنگ اعلام شهدای روحانی،ص۲۴۸</ref> | |||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
نسخهٔ ۲۹ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۰۶
| شهید احمد حاجی زاده | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۴۶ نطنز |
| درگذشت/شهادت | ۱۳۶۳/۱۲/۲۲ عمليات بدر |
| مدفن | گلزار شهداى طلامه نطنز |
| محل تحصیل | حوزه علميه نطنز |
| والدین |
|
شهید احمد حاجی زاده سوم اردیبهشت ۱۳۴۶، در روستای طامه از توابع شهرستان نطنز چشم به جهان گشود. پدرش ابوالقاسم و مادرش بتول نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا سطح (مقدمات) پرداخت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد.[۱]
زندگی نامه
عشق به مكتب امامت و آموزه هاى اهل بيت عصمت و طهارت(ع)، احمد را رهسپار حوزه علميه نطنز نمود تا از خوان كريمانه معارف الهى بهره مند شود. ايمانش زبانزد خاص و عام بود. به حلال وحرام اهميت مى داد. نماز شب مى خواند و سعى مى كرد نماز اول وقت را از دست ندهد.
كارهاى شخصی اش را خود انجام مى داد و شخصيت ساكت و آرامى داشت و اين همه او را به همجوارى پروردگارش نزديك نموده و در جوار قرب او جاى داد. او در حال خواندن مقدمات دروس حوزه بودكه هر لحظه صداى شيپور جنگ بيشتر شنيده مى شد و جلوه هاى ايثار و شهادت توسط رزمندگان اسلام بيش از پيش نمود مى يافت.
احمد كه احساس مسئوليت دينى و الهى مى كرد، عازم جبهه هاى نور عليه ظلمت شد و دركنار ساير رزمندگان به جهاد عليه صداميان كافر پرداخت و پس از مجاهدت ها و ايثارها در عمليات بدر در جبهه جنوب، سرخ جامه و خونين پيكر، افتخار مدال شهادت يافت و روستاى طامه را به زينت شهادت آراست.[۲]