این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «شهید محمد مهدی کاویانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(شاهدان روحانی)
(درج عکس)
سطر ۱: سطر ۱:
==زندگینامه==
==زندگینامه==
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۵/۱۰/۱۲|مکان درگذشت=عملیات کربلای ۵|پدر=حسین|تاریخ تولد=۱۳۴۹|مکان تولد=آبادان|از دانشگاه=مدرسه علمیه امام خمینی (ره) زرین شهر|مدفن=گلزار شهدای زرین شهر}}
{{جعبه زندگینامه|تاریخ درگذشت=۱۳۶۵/۱۰/۱۲|مکان درگذشت=عملیات کربلای ۵|پدر=حسین|تاریخ تولد=۱۳۴۹|مکان تولد=آبادان|از دانشگاه=مدرسه علمیه امام خمینی (ره) زرین شهر|مدفن=گلزار شهدای زرین شهر|تصویر=محمد مهدی کاویانی.png|عرض_تصویر=170}}


عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه مدرسه علمیه امام حسین (ع) در شهرضا نمود تا بتواند دین خود را با تبلیغ دین و احکام شریعت ادا کند. او با علاقه فراوان به آموختن علوم حوزوی مشغول شد و در کنار آن به تهذیب نفس پرداخت تا خود را برای جهادی بزرگ آماده کند. محمد مهدی در سال ۶۴، دوره آموزش نظامی را دید و به جبهه های جنوب اعزام گردید.
عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه مدرسه علمیه امام حسین (ع) در شهرضا نمود تا بتواند دین خود را با تبلیغ دین و احکام شریعت ادا کند. او با علاقه فراوان به آموختن علوم حوزوی مشغول شد و در کنار آن به تهذیب نفس پرداخت تا خود را برای جهادی بزرگ آماده کند. محمد مهدی در سال ۶۴، دوره آموزش نظامی را دید و به جبهه های جنوب اعزام گردید.

نسخهٔ ‏۱۵ تیر ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۰۲

زندگینامه

شهید محمد مهدی کاویانی
محمد مهدی کاویانی.png
زادهٔ۱۳۴۹
آبادان
درگذشت/شهادت۱۳۶۵/۱۰/۱۲
عملیات کربلای ۵
مدفنگلزار شهدای زرین شهر
محل تحصیلمدرسه علمیه امام خمینی (ره) زرین شهر
والدین
  • حسین (پدر)

عشق به سعادت، عطش معرفت و جذبه تحصیل علم دیانت، او را روانه مدرسه علمیه امام حسین (ع) در شهرضا نمود تا بتواند دین خود را با تبلیغ دین و احکام شریعت ادا کند. او با علاقه فراوان به آموختن علوم حوزوی مشغول شد و در کنار آن به تهذیب نفس پرداخت تا خود را برای جهادی بزرگ آماده کند. محمد مهدی در سال ۶۴، دوره آموزش نظامی را دید و به جبهه های جنوب اعزام گردید. اروند کار و عملیات والفجر ۸ و حماسه ای ماندنی شانزده بهار بیشتر از عمرش نگذشته بود، اما یک دنیا شناخت و معرفت نسبت به راه و هدفش داشت تا جایی که راه صد ساله را یک شبه پیمود. آخرین صفحه کتاب زندگی کوتاه این طلبه مجاهد در ۶۴/۱۱/۲۱ رقم خورد و چراغ شهادت را در جانش برافروخت. ادب و وقار، دائم الوضو بودن، تقید به نماز شب و نماز اول وقت و توجه به مستحبات، او را از دیگران متمایز می ساخت.[۱]

منابع

  1. شاهدان روحانی صفحه۴۹۸