سید فخرالدین بن مهدی بهشتی

سید فخرالدین بهشتی (۱۳۰۰ق-۱۳۳۸ق) فرزند سید مهدی بن میر محمد صادق بن عبدالباقی بن محمدرضا بن میر محمدهادی، از ائمه جماعت و مروجان دین، در اصفهان متولد شد.

معرفی

او پس از سپری شدن ایام کودکی، به منظور تحصیل وارد مدرسه صدر شد و از محضر اساتید این مدرسه بهره های فراوان برد. از جمله بزرگانی که سید فخرالدین بیشترین فیض را از محضرش کسب کرد، عالم فاضل و ادیب گرانمایه، شیخ محمد باقر واثق همدانی بود. وی پس از آنکه در تحصیل کمالات علمی و اخلاقی به مراتب عالی رسید، جهت تبلیغ به روستای کلیشاد لنجان عزیمت و در آنجا اقامه جماعت می نمود. این عالم گرانمایه تقوی و زهدی فراوان داشت و دارای قریحه و طبعی لطیف و موزون و صدایی خوش بود و در شکسته نویسی نیز تبحر داشت.

وفات

وی در روز چهارشنبه ۲۲ جمادی الثانی ۱۳۳۸ق در سن ۳۸ سالگی وفات یافت و در قبرستان پشت مصلی به خاک سپرده شد.

فرزندش سید رضا، متخلص به «دریا» در رثای پدر چنین سروده است:

تاج اقبالم اوفتاد از سر		از سرم سایه برگرفت پدر
پدری داشتم که مادر دهر		بهتر از او نزاده بود پسر
نام او حاج سید فخرالدّین		فخر ارباب علم و فضل و هنر
در سی و هشت سالگی بگذاشت		طفل خود را گذاشت بی یاور
گشت دُر یتیم او «دریا»		لیک دریای پُر ز دُر و گهر
بهر تاریخ فوت او بسرود		تاج اقبالم اوفتاد از سر

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.